Yavru vatan (?)

 Kıbrıs’ta Cumhurbaşkanlığı seçimlerini Mustafa Akıncı kazandı. Mustafa Akıncı ODTÜ mezunu, mimar. 40 yıldır siyasetin içinde ve 14 yıl boyunca Lefkoşa Türk Belediyesi başkanlığı yapmış. 1987-2001 yılları arasında Toplumcu Kurtuluş Partisi’nin Genel Başkanlığı’nı yapmış. 16 yıl milletvekilliği görevinde bulunmuş. 2015 Kuzey Kıbrıs Cumhurbaşkanlığı seçimlerine bağımsız aday olarak katıldı ve ikinci turda aldığı yüzde 60.5 oyla Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı seçildi. İyi derecede İngilizce biliyor.
Aldığı oy oranı Mister Obama’dan da, Sayın Cumhurbaşkanımızdan da fazla. Her 3 kişiden nerdeyse 2’si Kıbrıs’ta barış ve kardeşliği, eşitlikçi bir çözümü isteyen ve destekleyen, bu amaçla Annan Planı döneminde oluşturulan Barış ve Demokrasi Hareketi’ni kurmuş ve liderliğini üstlenmiş Mustafa Akıncı’yı desteklemiş.

Ama farketmez. Akıncı, seçilir seçilmez ilk uyarısını Anavatandan almış. “Ağzından çıkanı kulağın duysun”.

Alır, çünkü milliyetçi Türkiye, istese ihya edebileceği, sanayisini geliştirebileceği Kıbrıs’ı yıllarca sadece turizm merkezi olarak gördü. Türkiyeli iş adamları Kıbrıs’ta sadece otel ve kumarhane yatırımı yaptı. Bazı inşaat şirketlerinin para kazanmak amacıyla yaptıkları yatırımlar dışında üretime, sanayiye dönük tek bir çivi çakılmadı.

Vergi avantajlarından yararlanmak için Romanya’ya, Bulgaristan’a, Polonya’ya, hatta Suriye’ye koşan milliyetçi geçinen işadamları Kıbrıs’a tek tuğla koymadılar. Bir üniversite ülkesi olma planları da bir türlü uygulamaya konulamadı. Bu gün Kıbrıs üniversiteleri öğrenci bulmakta zorlanıyorlar. İşsizliğe mahkum edilen Kıbrıs halkı Türkiye’den gönderilen para ile bağımlı yaşamaya alıştırıldı. Kıbrıs insanının bir çoğunda “Türkiye yardım etmezse batarız, Enosisçi Rumlar tarafından işgal ediliriz.” korkusu oluşturuldu. Kıbrıs’ın güneyi yeşillendikçe, zenginleştikçe, kuzey çoraklaştı. Portakal bahçeleri verimsizleşti, tarım yok oldu. Zengin kumarcı Türklerin tavırları Kıbrıs halkını üzdü, kırdı.

Coğrafyası, yetişmiş insanı ile Kıbrıs şimdi özgür ve eşit bir ilişki istiyor Türkiye ile. Yavru değil kardeş olmak istiyor tıpkı Azerbaycan gibi.

Kıbrıs’ın milli iradesi, en azında üçte ikisi, kendi gelecekleri için kendileri karar vermek istiyor. Bize düşen onların isteğine saygı duymak ve destek olmaktır.

* 1 Mayıs’ın sesi 7 Haziran bayramımızın habercisi olsun.