Alana kadar!

1 Mayıs’ın üzerinden yaklaşık üç hafta geçti. Sanki üç hafta değil, üç yıl geçti! O kadar unutuldu! Demek ki her şey alana kadarmış!
Konya alanı, Zonguldak alanı, Taksim alanı…
Bir de her alanı 1 Mayıs’a çevirenler vardı. Onlar unutmadı. Nakış İşçileri, Liman işçileri Renault işçisi iş durdurma eylemine başlar başlamaz toplanıp açıkladılar desteklerini. Mücadele ancak ortaklaştıkça; Gebze’de, Bursa’da, Esenyurt’da…TOFAŞ’da, Coşkunöz’de kazanılacaktır haklar.
30 Ocak’ta Birleşik-Metal’de örgütlü 15 bin işçinin grevi erteleme adıyla yasaklanmıştı. Şimdi mücadele Türk-Metal’de örgütlü Renault, Tofaş ve Coşkunöz işçilerinde yoğunlaşıyor. Sendikalar farklı ama metal işçisi aynı! Sorunlar aynı, çözüm yolu aynı!
Bu durum özellikle Birleşik-Metal’de örgütlü işçilerin grevine “burun kıvırarak” bakanlar açısından öğreticidir.
Mücadele o sendika bu sendikanın değil -hatta çoğunlukla sendikalara da rağmen- metal işçilerinin öz mücadelesidir. Mücadele işçi sınıfının mücadelesidir. Bu mücadelenin sonucunda da haklar işçi sınıfının birleşik mücadelesiyle kazanılacaktır.
Metal işçilerinin talepleri net. Türk-Metal ile MESS arasında imzalanan 3 yılı kapsayan TİS’in iptal edilerek ekonomik ve sosyal hakların iyileştirildiği 2 yıllık TİS imzalanması, işten atmaların durdurulması, sendika seçiminde baskı uygulanmaması…
Metal iş kolunda çalışan işçilerin sayısı 150 bin civarında. Türkiye’de işçi sınıfı deyince ilk akla gelecek iş koludur. Bu sebeple, metal işçilerinin bugün maruz bırakıldığı baskı ve hak gaspı genişleyerek tüm iş kollarına ve nihayetinde tüm çalışma alanlarına yansıyacaktır. Metal işçileri bu baskıları durdurduğunda da bütün olarak işçi sınıfı ve emekçiler için büyük bir kazanım elde edilmiş olacaktır.
Halep’te buradadır arşın da buradadır!
Hal böyleyken, doğa hakçılıkta mangalda kül bırakmayan, iflas eden dokuma atölyesinden “komün” yaratan(!) toplumsal hareketçiler nerededir?
Metal işçisinin mücadelesi, işçi sınıfının var olduğunu ve bütün üretim ilişkileri bütününü değiştirecek yegane sınıfın da işçi sınıfı olduğunu göstermektedir.
Bu gerçek, proletaryadan kaçmak için türlü (otonomist, komüncü, kimlikçi, radikal demokrasici…) teoriler üretenleri rahatsız edecektir. Onun için kulaklarının üzerine yatmaktadırlar.
Fakat, her koşulda, metal işçisi yalnız değildir!
Metal işçisinin mücadelesi de devam edecektir, istediği hakları alana kadar!