Dost dost dost dost

 1976 da yazdığım, “Amerika Amerika Katlar Savaşı” çalışmam bir güncede dizi olarak yayınlanmıştı o günlerde. Şimdi betik olarak da yayınlamam isteniyor. Günlerdir onun düzeltmeleriyle uğraşıyorum.
O yapıtımda Yaşar Kemal ile birlikte, Amerika’da çağrılı olarak katıldığım bir toplantıyı aktarıyorum.
Toplantının konusu “Yakın Doğu Yazını” idi. Benim Amerika’ya ilk gidişimdi. Bu ilk gidişin izlenimlerini de aktarıyordum. 
Bu çalışmamdan iki küçük alıntı yapacağım.
Amerika’daki toplantıların birinde, sırası geldiğinde, Yaşar Kemal şunları söyledi:
“Ben istiyorum ki, yazdıklarımı okuyan bir başka insanı sömürmesin.”
“Ben istiyorum ki, beni okuyan insan bir başka insanı öldürmesin.”
“Ben istiyorum ki, beni okuyan insanın içinden sevmek gelsin, türkü söylemek gelsin.”
Bu sözlerin altına adını yazmayacak bir yazarımızın olduğuna inanmıyorum.
Sözünü ettiğim yapıtımın bir başka yerindeki sözlerimi de almak istiyorum buraya:
“Hırsızlığın yetenek sayılmayacağı, çirkefliğin, yüzsüzlüğün us (akıl) sayılmayacağı, gerçek yeteneğin fazlasının, başkalarına da yetenek kazanma yoluna girme olanağı verileceği günlere inanıyorum ben...”
Şimdi bu aktarmaları neden yaptığımı düşünüyorsunuz biliyorum.
Bu yazıyı 10 Ekim (2015) Cumartesi günü yazdım. Hep birlikte büyük acıyı yaşadığımız günde…
Hepimizin yüreklerimizin avkulduğu günde…  
Gene Yaşar Kemal’in bir başka toplantıda,
 “Haydi Cengiz! Haydi, Ülkü (Tamer)!
Çağrısına uyup hep birlikte türkülediğimiz,
 “ORTA YERDE BU KAN NEDİR”i 
kendi kendime bir daha söyledikten sonra…
Ölçüsüz acı çektiğim/ çektiğimiz bu günde, “dost dost dost dost” diye seslenip içimi soluk alabilecek ölçüde serinletebilmek umuduyla…
Başka bir şey yazamıyorum bu gün.
Bağışlayın beni...