Konuşkan Arınç ya da alternatif arayışları

Her şey Bahçeli’nin “seçim sonrası Meclis’te 5 parti olur” açıklamasıyla başlamadı tabii. Epey bir süredir, Erdoğan ve AKP tökezlemeye başladığından bu yana bir arayış vardı. Gül denirdi. Arınç’a, “üç dönem” kuralıyla dışlananlara, söylediklerine bakılırdı. Bahçeli’yle ayyuka çıktı.
Hani demişler ya “böyle dostun olacağına...” Arınç da o hesap. Ama “ahde vefa” problemi oluşunca –kendisi öyle diyor. Çıktı, konuştu.

Milletvekilliği ve bakanlığı neden istemediğini, neden aday olmadığı şöyle açıklıyor: “Birilerine olan sevgimi biraz kaybetmiş olabilirim.” Ve devam: “İnsanlar sevgiyle ayakta durabiliyorlar. Ama burada bir eksilme olmuşsa, kabahatin kimde olduğu önemli değil, beraber siyaset yapacağınız insanlarla aranıza buzan duvarlar girmeye başlamışsa, ara vermenin tam zamanı demiş olabiliriz.”

Gerçi bu sözlerle ima edip hedef aldığı kişi birkaç kez karizmasını çizerek yaptığı açıklamaları düzeltti ve tam tersini açıklamaya mecbur etti kendisini. Ama Arınç kırk yılın siyasetçisi, konuşmasını da biliyor, sözlerinin dil sürçmesi sonucu olması muhtemel değil.

“Yeter” dediği belli. Ve yeterince açık konuşuyor. Kastettiği kişi belli: Erdoğan. “İşi” yürütemediğini düşünüyor.
Ve oldukça açık “ben”cilik ve “ahde vefa” eleştirisi yüklü sözlerini “sen-ben yok, ‘dava’ var” noktasına getiriyor: “Yola çıktığımızda şahsi meseleler bir kenarda kalmıştı ve önde kim varsa, konuştuğumuz şuydu, sen eşitler arasında birincisin, ben eşitler arasında birinciyim. Bu kadar, bir ekibiz, kadroyuz. Omuz omuza vereceğiz...”

Olmadı diyor, ‘sözler tutulmadı’, ‘dava’ sen-ben davasına döndürüldü demeye getiriyor. Üstü örtülü değil: “Ama yola çıktığınız temel ilkeler konusunda farklı bir yere düşerseniz, söylemleriniz, gönül almalarınız etkili olmazsa, kavga etmezsiniz. Burada güçlü olanın, ülke için belirleyici olanın rahat etmesi icap eder. Sizin ayakbağı olmaktan çıkmanızda fayda olur.”
Erdoğan’ın yeni bir ekip kurup tasfiyecilik yaptığını ima ediyor. Burada da açık konuşuyor: “İnsan yol arkadaşını çok iyi seçmeli. Ama yola çıktıklarını, yolda bulduklarınla değişirsen işler yürümez. Her zorluğa birlikte göğüs gerdiniz, ama sonradan herhangi bir rüzgar sebebiyle siz bir tarafta kaldınız, arkadaşlarınız başka arkadaşlar buldular, onlarla birlikte yola devam ettiler... Bu yol arkadaşlığı anlayıştan dışarı çıktıysa, size düşen şey bir kenarda kalmaktır.” “Yeni yetmeler” diyor, hatta “troller” diyor yeni ekipten olanlara. Belli ki hesaplaşma ve çatışma yumuşak değil!

“Davamız budur”, “bu deveyi güdeceğiz, başka diyar yok bizim için” dese, kendisiyle, aynı ekipten olduklarının özenle altını çizdiği Gül’ün “çakma değil gerçek AKP’li” olduklarını ve AKP’den değil başka partilerden “beklediğini” söylese de, taşı gediğine koyuyor: “Beşinci parti olabilir mi: Siyasette her şey olur.” Ve Gül için, “Benim gibi yapacak. Dua edecek AKP için. AKP’yi sahiplenecek.” dedikten sonra, kızgınlıktan söylenmiş gibi yapıp lafın arasına ekliyor: “Yalnız şununla bizi imtihan etmesinler. ‘Onlar zaten böyle bir şey yapmazlar’ diye üstümüze geliyorlar. Ama şunu söylerlerse etkili olurlar, tavsiye etmem de. ‘Zaten bunların toplumda bir karşılığı yok. Bir araya gelseler ne olacak, parti kursalar ne olacak’ demeye kalkarlarsa başka türlü tepki verebiliriz.”

Evet, Arınç’ınki imalı, tehditli yol ayrımı deklarasyonu. Zaman tükenmekte, “son”a yaklaşılmaktadır. Şimdi değilse ne zaman? “Türkiye”nin, burjuva gericiliğin tabii, alternatife ihtiyacı var. Tek partiyle olmayacağı belli olunca, beyefendinin etkisizleşeceği yeni bir alternatif aranıyor. Bulunacaktır, Arınç’tan anlaşılan AKP’nin bölünmesinden çok “yenilenmesi”yle olağan zorlanmaktadır, olmazsa olağan-dışına bakılacaktır.