Türküler söyleyelim!

İlhan Erdost, 7 Kasım 1980’de 12 Eylül’ün apoletli canilerinin emriyle, apoletsiz canilerin acımasız darbeleriyle Mamak’ta öldürüldü.

İlhan gelir Türküler’le
Türküler’le biz elele
Güleriz güzel günlere

İlhan uzatmış kadehi
Güler gözlerinin içi
Çağıldar cümle sevinci

İlhan’la biz nezarette
Yanyana bir kanepede
Akar gündüz, uçar gece

İlhan’ı gördüm düşüyor
Yanım ateşe düşüyor
Elim kolum yetişmiyor

İlhan’ı gördüm yaralı
Gözleri kandan hareli
Yüzü güllere çevrili

İlhan’ın paltosu kanlı
Alazlanmış tüter canı
Düşmüş omuzdan kolları

İlhan İlhan, İlhan İlhan
Sular çavlan, kuşlar pervan
Gittin mi can, gittin mi can

Muzaffer İlhan Erdost, Aralık 1980

İlhan Erdost’a kıyan caniler o zamandan bu zamana azalmadı, çoğaldı. Bebeklerden cani üreten düzenin adı değişti, görüntüsü değişti ama özü hiç değişmedi. O günden bugüne insanın değeri hiç artmadı, tam tersine azaldı. Lüks çoğaldı, yoksulluk daha da çoğaldı. Sahtekarlık da, acımasızlık da kural oldu.
Bugün İlhan Erdost’a türküler söyleyelim! Söyleyelim ki, yüzlerce insanın ölümüne sessiz kalanlar duysun. Acı ve sahtekarlık üreten bu düzene uymaya çalışanlar duysunlar, uyansınlar...
Söyleyelim ki, çocuklar babasız, çocuklar anasız, bu ülke sahipsiz, bu topraklar barış ve adaletsiz kalmasın.