Kendilemek

Hayvanın doğallık halidir, toprağın kendileyeceği alanını katı, kötü kokan idrarı ya da dışkısı veya çığlığı, şakıması ile özgüler. İdrar, dışkı, çığlık, şakıma özgüleme işarettir; İşaretlenmiş toprak alanı bundan böyle işaretleyenindir; İşaretleyen işaretlediğini kendilemiştir. İşaretlemek sahiplenmektir, işareti umursamayana meydan okumaktır. Hayvanın doğallık halinde kendi gibi olmayanlar sahiplenmeyi işaretin izinde algılar, kavrarlar. İşaretle belirlenmiş sınırın aşılmaması, o toprak alanına müdahale edilmemesi hayvanın doğallık halindeki barış düzenidir.

Hayvanın doğallık halini yaşayarak toplumsallığa evrilmiş insanın insanlık halidir, kendileyeceği alanı kan, beden ve spermle işaretleyerek özgüler.

Toprakları ıslatmış kan sahipliğin izidir. O kandan olmayanlar kendileyecekleri topraklardaki  eski, kirlenmiş kanı kendi kanlarını akıtarak temizlemek isterler. Topraklardaki sahiplik izi eski, kirlenmiş kan o toprakları yeniden ıslatan sonraki sahibin kanıyla temizlenir; böylece iz değişir, sahiplik taze-temiz kanı akıtana geçer. Taze-temiz kan o kandan olmayanlar için yenilenmiş sahiplik izidir,  kendilerinin müdahale etmemeleri gereken toprak alanını işaretler. 

İnsanın doğallık halidir, kan bedenden akar. Kanı akıtan bedenlerin kanın ıslattığı topraklara verilmesi de o topraklardaki sahipliğin gereğidir. Taze-temiz kanı akıtan bedenler toprak altında çoğaldıkça sahiplik izi derinleşir, ruhlar kendilenmiş topraklara kendi kutsallıklarını katarlar;  eski, kirlenmiş kanı akıtan bedenler gömüldükleri yerlerden çıkartılıp atılmasalar da ruhları artık sahipliğin nurunda yatamaz olurlar.
Hayvanın doğallık halini değişen genetiğin nostaljisiyle toplumsallaştırmış insanın insanlık halidir, kanı akıtan bedenleri doğuran kadın rahmine atılmış ilk spermin sahiplik izi olduğuna inanır: Sahipliğin kalıcı izi, kadının rahmini sonsuza dek kendileyen ilk spermdir; sonraki ve sonraki ve daha sonraki sperm ilk spermin sahiplik izini silemez, sahipliği kendileyip özgüleyemez.

İnsanın insanlık halidir, kendileyeceği toprak alanlarını ıslatmış eski-kirli kana aynı kandan öldürdüklerinin kanını ekler, öldükçe fışkıran kendi yeni-temiz kanıyla eski sahipliğin izi eski-kirli kanı temizler, kendilediği topraklara yeni sahipliği işaretler; eski-kirli kanın aktığı ölü bedenleri eski sahiplere bırakır, yeni-temiz kanın fışkırdığı ölü bedenleri ölmek pahasına özenle, saygıyla, huşuyla kaldırır kendilediği toprağa verir, yeni sahipliği işaretler; kendilediği topraklardaki kadınlara ilk spermi aşılar, yeni sahipliği işaretler. 

Öldürmek, ölmek, spermlemek… İnsan böyle yapar, kendileyeceği toprak alanını kan, beden ve spermle işaretleyerek özgüler. 

İşaretle belirlenmiş sınırın aşılmaması, o toprak alanına müdahale edilmemesi insanın toplumsallık halindeki barış düzenidir. 

İşaretle belirlenmiş sınır aşıldığında öldürmek (Tehlikeli olanı, teröristi, caniyi, anarşisti, haini… bertaraf etmek), ölmek (Şehit olmak), tecavüz etmek (Doğurganlığı sahiplenmek) gibi insanlığın toplumsallık halleri dışa vurur ki, insanın bu hallerinden iğreniyorum, tiksiniyorum ve bu halleri kutsayanları nefretle anıyorum.