Trump

Yaklaşan seçimlerle ilgili olarak daha geçenlerde yaptığım bir yorumda, gazının erken söneceğini düşündüğüm milyarder Başkan Adayı Donald Trump hakkında kaygılanmaya gerek olmadığını söylemiştim. Yanılmışım. Trump’un rakiplerine karşı saldırma yeteneğini hafife almışım. Bunu bilmem gerekiyordu. Para politikacılar için anne sütü gibi helal olduğundan ve Trump kaynaklarını tüketmeye zorlanmadığından, rakipleri yeşil solumaya devam ediyorlar. Trump’un retoriği karakterlerinin hayvani ruhlarını derin uykularından uyandırdı.
Şimdi, özellikle Trump’u protesto edenler Siyahlar olunca, başkanlık kampanyaları yumruklaşmaya ve küfürleşmeye dönüştü. Kendi torunları yaşındaki gençlere yumruk atan beyaz saçlı emeklilerin çirkin siluetleri, harekete geçmeye hazır, sinmiş, puslu bir ırkçı nefreti gözler önüne seriyor. Konforlu acımasızlığı ile Trump, taraftarlarının yaptığı bu tip saldırılara izin veriyor. “Amerikan Politikasında Paranoyak Tarz”ın (theParanoidstyle in AmericanPolitics) keskin zekalı yazarı Richard Hofstadter, kitabında, Amerikan sağını, özellikle “sözde muhafazakarlar” dediği kesimi inceliyor. Hofstadter daha 1950’lerde “bu yeni muhalifler”in “Gerçek muhafazakarlık için de tehdit oluşturduğunu” “bu yeni muhalefetin kesinlikle radikal olmadığını” açıklayarak yazıyordu. “Bu yeni muhalefet hiçbir şeyin radikali falan değil, hatta tam muhafazakar bile sayılmazlar.
Geçmişteki çoğu liberal muhalefetin aksine, yeni muhalefet kurallara uymamak gibi bir gibi bir tavır takınmıyor aksine kurallara uyulması konusunda tavizsiz. Buna en uygun isim sözde muhafazakarlıktır, çünkü temsilcileri kendilerini muhafazakâra olarak tanımlasalar ve genellikle muhafazakar retoriği kullansalar da Amerikan hayat tarzıyla, gelenekleriyle ve kurumlarıyla ciddi ve hevesli bir tatmin yaşadıklarının işaretlerini gösteriyorlar; gerçek muhafazakarlığın klasik anlamının içerisindeki heyecanı ve uzlaşmacı tutumu göstermekten uzaklar ve Eisenhower yönetimi tarafından temsil edilen bugünün dominant ve pratik muhafazakarlığından hiç de memnun değiller.
Onların politik tepkileri daha ziyade toplumumuzdaki geniş, bilinçsiz nefretin derinliğinin bir ifadesi. Öyle bir nefret ki hem tıbbi tekniklerden hem de kendi kullandıkları ifadelerden ispatlayıcı kanıt bulamadığın sürece, itham etmek çok zor olur.“ Bu, Richard Hofstadter’ın yarım yüzyıl önce öngördüğü, bizim şu anda içinde yaşadığımız ortamdır: Sosyal hoşnutsuzluğu artırmak, felaket tohumlarını ekmek amacıyla tasmaları bırakılmış neofaşistlerin politik hırslarını desteklemek için çiğ ve çıplak nefretin politik amaçlar doğrultusunda sömürülmesi.