Futbol dünyası tek ses!..

Futbol dünyası, kulüplerinden oyuncularına, taraftar gruplarından medyasına kadar teröre karşı “tek ses” olmuş, “birlik, beraberlik” mesajı veriyor!.. Elbette ırkçılık ile militarizm arasına sıkışıp kalmış düşünsel sefaletlerinin ürünü hamasi söylemler eşliğinde... Bu alemin çapı, düzeyi, ufku, karakteri belli. Ne, olup biteni sorgulayıp sağlıklı bir şekilde değerlendirecek bir bilinç, ne de iktidara yalakalık yapmaktan vazgeçmeyi göze alabilecek bir kişilik ve cesaret söz konusu. Irkçılığı kışkırtan, militarizme övgü düzen klişelerle durumu idare ediyorlar işte. Hem zaten kimin hoşuna gitmez, kimin gururunu okşamaz ki, “vatan”lı, “millet”li, “bayrak”lı, “kan”lı, “şehit”li söylemler. Tabii “Bu son olsun” temennileri de eksik değil. O kadar aymazlar ki, içi boş teraneler ve temennilerle terörün üstesinden gelinebileceğine kendilerini ciddi ciddi inandırmış görünüyorlar...
Terörün kaynağı ve nedenleri hakkında konuşan yok. Buna karşılık terörün sonuçları üzerinden ırkçı propagandaya girişmekte ise adeta yarışıyorlar. Terörü protesto etmek bahanesiyle ufuksuzluklarını sergilemekle kalmayıp üstüne bir de “fırsat bu fırsat” deyip bütün kinlerini, nefretlerini kusuyorlar...
İçeride ve dışarıda savaş politikalarında ısrar ederek memlekete barbarlık iklimini davet eden/hakim kılan muktedirlere karşı seslerini çıkarmayıp bombalar patladıktan sonra “birlik, beraberlik” temalı nutuklar döktürmek ne işe yarayabilir ki?..
Bunun, iktidara yalakalık yapmaktan ve iktidarın savaş politikalarına onay vermekten başka bir anlamı olabilir mi?..
Sorunların diyalog ve müzakereyle değil, savaşla çözüleceğine inanan ve sık sık “son terörist” de öldürülene kadar operasyonların süreceğini dile getiren, gözünü kan bürümüş bir iktidar var. Böyle bir iktidar karşısında esas duruşa geçip sonra da oradan gelen emirler, direktifler, talimatlar doğrultusunda hareket ederek teröre karşı mücadele ettiklerini sanacak kadar şuursuz ve aymazlar...
Şu bilinmeli ki, doğaya, insana, emeğe, barışa, bilime, sanata kısacası hayata düşman olanların hüküm sürdüğü yerde toplumsal barışı ve huzuru tesis etmek mümkün değildir.
Hastalıklı ırkçı, militarist söylemler de barışa ve huzura değil, savaştan ve ölümlerden beslenen iktidara hizmet eder...