Şeftali
Fotoğraf: Envato
Alman misafirimle sağa sola bakınarak hem laflıyor hem yokuş aşağı yürüyoruz Gaziantep sokaklarında. Türkiye’ye ilk gelişi. Türkçesi, Almanya’da Türk kahvelerinde öğrendiği birkaç küfür dışında, sıfır. Almanya’daki Türk kahvehane ahalisinin her cümlenin sonuna “telgraf stop’u” gibi eklediği ve onca küfre rağmen herkesin gülmeye, eğlenmeye devam ettiği sinkaflı küfürleri de eğlenceli bir şey sanıyor. “Oğlum” diyorum, “Sen Almansın. Biz bize istediğimiz küfrü ederiz ama sen edersen döverler.”
Hava sıcak.
Geçen hafta Frankfurt’ta katıldığı, Avrupa ile Atlantik ötesi (ABD ve Kanada) ülkeler arasında Avrupa Halkı aleyhine yapılacak olan ticaret anlaşmasını protesto yürüyüşünü anlatıyor. Gösteride en az 500 bin kişinin yürüdüğünü, sivil oluşumun düzenlediği mitinge sol ve sosyal demokrat partilerin büyük destek verdiğini, gösteriye kiliselerin de katıldığını, polisin mitingi sabote etmek isteyen Neonazileri gözaltına alışını, Merkel ve diğer iktidar sahiplerini eleştiren afiş ve resimlerin özgürce taşındığını, polisin mitingin güvenliği için aldığı önlemleri anlatıyor. Kentin bütün sokakları yürüyüşçülerin güvenliği için trafiğe kapatılmış. İzleyenler kenardan alkışla destek veriyor.
“Ne olmuş yani. Bizde de böyle oluyor mitingler” desem inanmayacak, biliyorum.
Yaya geçidine adımımızı atar atmaz üzerimize saldıran minibüsten canımızı zor kurtararak Suriyeli çocuktan 1 liraya aldığımız kağıt mendil ile birlikte yürümeye ve laflamaya devam ediyoruz. “Biz” diyorum, “En az altı, yedi yüz bin Suriyeliyi şehrimizde misafir etmeye çalışıyoruz. Biz ne yiyemiyorsak onlar da aynısını yiyemiyor. Suriyeli çocuk da, Türkiyeli çocuk da kağıt mendil satıyor. Bizim zengin de, Suriyeli zengin de ciple dolaşıyor. Vur patlasın, çal oynasın”
Tam heyecanlanmış, savunmaya geçmiş, insanımızı savunurken bir apartman duvarına yazılmış sloganı gösteriyor.
“Ya Türksün, ya p.ç”
“Bu ne demek? ‘Ya’ dediği bizim Almancadaki Ja’mı?” sorusuna ne cevap vereceğimi bilemiyorum.
“Saçmalama” diyorum. “O bir şey demek değil. Öylesine yazmışlar.”
“Hadi, hadi”, diyor. Ya’yı ve Türk’ü anladım da p.ç ne?
“Şeftali” diyorum. “İngilizcesinin Türkçe yazılışı.”
“Ha” diyor “Pfirsich. Ama Türkler şeftali sevmiyor mu?”.
Kahve türü bir stop çekiyorum.
“Pfirsich, pfirsich” diye gülüyor.
YAZARIN DİĞER YAZILARI
- Esaaad 12 Aralık 2024 05:18
- Zekai Çıngıllıoğlu 05 Aralık 2024 04:49
- Niye dövüyoruz? 28 Kasım 2024 04:37
- Kanal İstanbul 21 Kasım 2024 04:54
- Ormanlarımız için direneceğiz 14 Kasım 2024 04:31
- Zııt Erenköy 07 Kasım 2024 04:22
- BARIŞ 31 Ekim 2024 04:21
- Bölünmez bütün 24 Ekim 2024 04:41
- Martı başı 1 buçuk 17 Ekim 2024 04:28
- Öcü 10 Ekim 2024 04:50
- Siyaseten palavra 03 Ekim 2024 04:38
- Gömün 26 Eylül 2024 04:16
YAZARLAR
Fatih Polat
Diyarbakır notları: Seçim öncesi gelip ‘Ser sera, ser çava’ demeyin
Zeki Gül
Tamamlayıcı sağlık sigortası: Eksik olan ne?
Devrim Avcı
İşçi, kıdem tazminatı almamış olsa da manevi tazminat alabilir
Ertan Erol
Milei’in birinci yılının ardından
Özer Akdemir
Kıbrıs’tan Şam’a bir siyasal İslam okuması
