Kazların kanat rüzgarında özgürlük

On iki- on üç yıldır Evrensel’de yazıyorum. Yazdıklarımı okuduklarını söyleyenlerin sayısı yetmiş sekiz kişi idi. Yıllar içinde okumaktan vazgeçenleri bilmediğim için okuyan sayısını değişmemiş kabul ediyorum. Okur az olunca ben de ‘köşede yazar’ olmuyorum; iyi ki olmuyorum/olamıyorum, böylece gazeteci sayılmıyor ve düşünce özgürlüğünden yararlanıyorum?!.

Bir ay önce ‘Öylesine şanslıyız ki!..’ başlıklı bir yazı yazmıştım. Bu yazıyı TCK 216/1 de tanımlanan suçu işlediği iddiasıyla tutuklanan Barbaros Şansal okumuş (Okuyanların sayısı 79’a yükselmiş oldu) ve ertesi günü üşenmemiş, bana mektup yazmış. Cezaevinde yazılan mektup cezaevinin ‘mektup okuma komisyonu’ tarafından ‘görülmüş’ ve gazete adresine postalanmış. Elime dün geçti; mektubu olduğu gibi siz okurlara da ulaştırıyorum. 

Barbaros Şansal, kendi anlatımıyla “... Neticede 55 yaşına gelmiş iki iktidar, üç harekat görmüş, beş yıl sürgün yaşamış, başına gelmeyen kalmamış iyi ki de gelmiş, dinginleşmiş bir adam(..)”. O her yerde ‘moda tasarımcısı’ olarak tanıtılıyor; O ise kendini ‘terzi yamağı’ olarak tanımlıyor. Yaptığı işten kazanmasını ise ‘Saydığım idealleri gerçekleştirmek için bu hayatı yaşamak zorundayım, genelevdeki namuslu kadınım ben’ diye anlatıyor. Odatv’den Güvenç Dağüstün ile 2012 yılında yaptığı ve benim onu tanıyabilmek için yararlandığım söyleşide saydığı idealler LGBT hakları savunuculuğundan başlıyor, savaş karşıtı olmakta bitmiyor… Güvenç Dağüstün söyleşinin başında ‘manyağın teki’ diye sunuyor onu : “Uzun zamandır ne dese okuyorum, ne yapsa takip ediyorum. Manyağın teki. ‘Bu adamla arkadaş olmalı’ deyip duruyorum uzundur çevreme”.

Yazdığımı okuduğunu söyleyen 79. okur, ‘manyağın teki’, söyledikleri nedeniyle tutuklu olan, cezaevinde kitap yazan Barbaros Şansal ve ben “kazsal iletişim” kurduk; umarım kazlar da bir çeşit “manyaklık” yapar, kanatlarının rüzgarlarında özgürlüğü onun saydığı ideallerin somutluğuna taşırlar.

İşte mektup: 

“22 Ocak 2017, Pazar tarihli Kazsal yazınızı diğer makaleleriniz gibi keyifle okudum. Ne tesadüftür ki malumunuz üzere tutuklu bulunduğum hücremde ben de okuyup yazmaktan başka çare olmadığından ‘Makam Odası’ adlı bir analiz/anı kitabı yazmaya başladım.

Tesadüf, bu hafta ‘kazkafalı’ kavramını yazdığım bölümün hemen ardına sizinkinin gelmesi oldu. Elbette yazdıklarınıza harfi harfine katılıyorum.

Yıllar önce ‘Divan Pub’daki kağıt Amerikan servisinin üzerinde okuduğum ‘kazsal’ bilgiyi hem kitabımda hatırlatmak, hem de size iletmek fikrinin hoşunuza gideceğini düşündüm.

Şöyle ki;

Kazlar, bir kez havalandıklarında göç hedeflerini bulana dek çok az dinlenirler. Delta halinde uçar ve en bilge ve tecrübeli olanı öne koyup izlerler. Birbirlerinin kanat rüzgarlarından faydalanarak en az enerji harcayıp en uzun uçuşu gerçekleştirmeyi hedeflerler. Bunun için sürüleri önden arkaya genişleyen bir üçgen görünümündedir. Lider yorulduğunda sürünün en arkasına geçerek bir ardındakilere liderliği bırakır. Genetiklerine eklenmiş tecrübeleri bu konuda altı çizilmesi gerekendir. Ayrıca lider uçarken hiç bağırmaz, sürü sesler çıkarıp onu motive eder.

Eğer yorulup da yere konan bir kaz varsa, sürüden iki-üç kaz, yanına inerek onu yeniden havalandırmak için destek verir. Bu çabalar da başarısız olursa artık uçamayan kaz kaderine terk edilir ve ona destek için sürüden ayrılan kuşlar, sürüleri gözden kaybolmadan toplu uçuşa dahil olurlar. Ve de kazlar çiftlik hayvanları içinde en iyi ‘bekçi’ olarak tanımlanırlar.

Bir de günümüze, ülkemize ve siyasetimize baktım. Kazlarla kıyasladım. Buradaki teşbih aslında uçan kuşların demokrasisiydi.  Bir de tasvir ve resim sanatında kadın-kaz erotizmi var ki o konuya vakıf değilim, umarım Diyanet İşleri yorumlar :) Anlayışınız için teşekkür eder sonsuz saygı ve sevgilerimi sunarım.

Terzi Yamağı

Barbaros Şansal

Silivri Kapalı L tipi Cezaevi C Blok 72”

Sevgili Barbaros Şansal, bu yazımı mektubuna yanıt olarak kabul etmeni dilerim.