Gariplerin ölümü

Uluslararası Af Örgütü, Musul’da girişilen son operasyonlar sırasında iki yüzden fazla sivilin hayatını kaybettiğini açıkladı. Irak ordusu önce ölümlerin sorumlusunun IŞİD olduğunu ileri sürdüyse de, ABD Savunma Bakanlığı katliamın sorumluluğunu üstlendi ve soruşturma başlatıldığını açıkladı. 

Uzaktan bakınca, zaten kan gölüne dönmüş bölgeden gelen her türden ölüm haberi “normal, sıradan” karşılanıyor. IŞİD, her cinsten ipini koparmış çeteci örgütler, emperyalist güçler, ajanlar, maceracılar, savaşı nimet bilip parsa toplamaya çalışanlar birlikte ve ayrı ayrı sahnelerde aynı oyunu oynarken, başka ne olabilir? 

Öyleyse eline silah değmemiş, yalnızca kendisine çizilen cehennem yolunda, biraz ekmek ve suyla yaşamaya çalışan, belanın geçeceği günlerin gelmesini bekleyen insanlar “zaten” ölebilirler! 

Oysa örneğin Uluslararası Hayvanseverler Örgütü bugün Musul’da iki yüz kedinin yanarak öldüğünü açıklasa, bu daha kahredici bir etki yapacakmış gibi… 

İnsan ölümünü bu kadar sıradanlaştıran, yüz binlerce insanın yurdunu terk ederek yalınayak yollara düşmesini, binlercesinin yanarak, boğularak, parçalanarak ölmesini “normal” hale getiren nedir? İnsanı insana düşman eden ve birilerinin ölümünü haklı, gerekli, zorunlu gösteren tek şey, insanın insana egemen olmasını kendi hayat koşulu olarak seçen hâkimiyet hırsıdır. İster emperyalistler olsun ister çeteler, karşısındakini yalnızca askeri bakımdan değil, bütün varlık koşullarıyla yok etmeye dayanan bir hâkimiyetin peşinde oldukları için, onlar açısından yok edilen her şey, kentler, tarihi eserler, üretim araçları, toprak ya da su ve insan hayatı yok edilmeyi hak etmiştir! 

Bu “hak etmişlerdir” yargısı, onlardan başlayıp, onların zihinlerini esir aldıkları diğer insanlara da yayılıyor ve sonuçta “iki yüzden fazla sivil öldü” denilince pek çok insanın kanı donmuyor, gözü yaşarmıyor, yüreği yanmıyor. 

IŞİD, Musul’a girerken “İslam Ordusu ilerliyor” diye el çırpanlar ya da ABD komutasında koalisyon güçleri adını taşıyan diğer çete Musul’u bombalarken “IŞİD kaçacak delik arıyor” diye sevinenler, iki yüzden fazla insanın bir anda yok olmasından kendileri için siyasi sonuç çıkarmaktan ötesini düşünmüyorlar. 

Asıl acıklı olan, insanların ölmesi, yurtlarından sürülmesi kadar, olanlara sessiz kalanların ve bütün bunları “normal, gerekli, zorunlu” görenlerin durumudur.