Güney Ege’ de Akyaka’ya doğru yol alıyoruz. Bir yerel yöneticinin arabasındayım. Konuşacağımız işler var… Katılacağımız bir toplantıya birlikte gidelim, arabada işleri konuşalım dedik…

Yolumuzun sağdan gelen bir başka yolla kesiştiği yerde oluşan üçgeni kırmızı babalar sıralayarak belirlemişler. Yaklaştığımızda, gördüğümüzle ikimiz birden şaşırıp kalıyoruz. Yaşlı- başlı, kellifelli bir adam babalardan birini sökmeğe çalışıyor…

Arabasının yanına durduk. Yönetici sordu:

-Beyefendi ne yapıyorsunuz?

Yanıta bakın:

-Evimin önüne koyacağım. Kimse arabasını oraya bırakmasın. Bir polise sordum o böyle söyledi.
   -Böyle bir şey yapılabilir mi?
   -Hık-mık…
   -Burada bir ‘kaza’ olursa?
   -………………..

Okumuş – yazmışa benzeyen, yazlığa gelmiş, belki de emekli bir yönetici olan kişi, içinde bize bakmamağa çalışan eşi oturan arabasına bindi gitti.

Mürekkep yalamış, bir vatandaşın yaptığına bakın.

Buna bakıp, “Kimler neler yapmaz?” diye düşünmez misiniz?

Görüyoruz işte son yıllarda neler yapıyorlar. Artık kimseler hiçbir şeyden utanmaz oldu. Kamu malı deniz, yemeyen domuz… İyi de orada bekli de yaşamını yitirecekler ne olacak?

***

Yıllarca içeride tutulup, sonra da hiçbir şey olmamış gibi, yapanlar onlar değilmiş gibi bırakılan kişiler yüreğimde taş gibi oturuyor. Kimse paraları götürenleri sorup, sorgulamıyor. Günce yazarlarını usumuzdan çıkarmamız olanaklı mı? Vatandaşın milletvekili seçtiğini tutuklarken dokunulmazlık falan dinliyorlar mı Önce içeriye atıp sonra uygun suç aranması kimseleri utandırmıyor mu?

Uzatmama gerek var mı? Herkes her şeyi bilmiyor mu? Biliyorlar elbette onun için yürüyorlar ya... Bir de soranlar çıkmıyor mu ‘neden yürüyorlar?’