Yaprak dökümü

Hüzünlü bir ay olan Eylül, yazar dostları alıp götürdükçe “Ardından..” diye nitelenen yazılar yazmak durumundayız.

Bugün değerli gülmece yazarımız Muzaffer İzgü’nün yanı sıra, dilimizin ustası Emin Özdemir’in ve hem bilgili hem de yürekli bir gazeteci ve yazar olan Doğan Yurdakul’un ardından birkaç satır yazmaya çalışacağım.

“Ünlü” olmayı çoktan hak etmiş bir gülmece yazarı olan Muzaffer İzgü, İzmir’de yaşardı ve 2000’li yıllara kadar Ankara’ya sıkça gelir, benim de içinde bulunduğum yazar dostlarıyla buluşurdu. Peki son yıllarda? Kendi adıma konuşayım: Artık ben de “seyahatten emekli” olduğum için İzmir’e gidemedim ve onu arayamadım… 

İzgü üzerine söylenecek ilk söz, onun yalnızca bir gülmece yazarı değil, “Türkçeyi çok iyi kullanan yetenekli bir yazar” olduğudur. Ardından da onun “alçakgönüllü” ve “dost” tarafını vurgulamalıyım. Bu da yetmez: En başta söylenmesi gereken, Aziz Nesin gibi dev bir gülmece yazarının çağdaşı olmasına karşın, ikinci plana düşmeyen bir yazar kimliğini örneklemesidir. İzgü’nün kırdığı şu inanılmaz rekorlara bir bakın: Tam tamına 106 kitap ve 200 dolayında “radyo oyunu” yazdığını belirtsem dolu dolu bir “Maşallah!” çekmez misiniz? Ondaki çalışkanlığı, üretkenliği bir düşünün ve ötesini siz getirin sevgili okurlarım…

Emin Özdemir, değerli bir dilbilimcimiz ve edebiyatçımızdı. Bir zamanların ateşli “Öz Türkçeci” Türk Dil Kurumu “kurulları”ndaki “Türkçe karşılık” üreten çevrenin insanı olmasına karşın, bazı benzersiz yetkin dilciler gibi uydurukçuluğa kapılıp “komiklik” üretenlerden değildi. Her yönüyle tutarlı, kültürel derinliği temsil eden ilerici bir aydın olarak yaratıcı çalışkanlığı örneklerdi o. “Türkçe” konusundaki kavrayışı ise bilimsel buluşçuluğun akıl ve mantık çerçevesini hiçbir zaman zorlamamıştı. Ama asıl, “insan” yönüyle Emin Özdemir gibi uygar ve incelikli bir “beyefendi”yi çok arayacağız.

Doğan Yurdakul, Türkiye’de son yarım yüzyılın “muhalif gazeteciliği”nde prototip olarak yer almıştır. Demokratik gazetecilik kavrayışının yürekli ve çalışkan bir üyesi kimliğiyle o, Yenigün, Ulus, Vatan, Aydınlık, Siyah-Beyaz, Günaydın ve gazetemiz Evrensel’de görev yapmış, değişik dönemlerde, Kim, Yön ve Devrim dergilerinde muhalefeti temsil ederken 12 ay hapis de yatmıştır. Telif ve çeviri 17 kitaba imza atan Yurdakul’un Reis başlıklı kitabı 26 baskı, Bay Pipo, Bir MİT Görevlisinin Sıra Dışı Yaşamı: Hiram Abas ise 69 baskı yapmıştır. Söyleyin, gerçek bir gazeteci daha ne yapabilirdi?