2018 gelirken…

Ekonomik anlamda, 2017 yılının tek iyi yanı bitiyor olması. Ekonomik yapının derinliğini büyük ölçüde yitirdiği, kırılganlıklarda ilk beş içindeki yerinin tescillendiği, enflasyonun bir daha geri dönmemecesine çift hanelere tırmandığı, bütçe açığının hazineyi otomatik borçluluğa ittiği, döviz kurunun alıp başını gittiği, dış ticaret hacminin giderek daraldığı, işsizliğin rekor tazelediği, gelir grupları arasındaki eşitsizliğin uçuruma dönüştüğü, borsanın spekülatörlerin cirit attığı bir arenayı andırdığı, tarım ürünlerinde dışa bağımlılığın katmerleştiği, beyin göçünün hızlandığı, hane halkı borçluluk oranının tırmandığı, bankacılık sistemine duyulan güvenin yerlerde süründüğü, tüketici güveninin eridiği, iş güvencesinin giderek ortadan kalktığı bir yılın bitiyor olması elbette güzel!

OHAL’de bu duruma sevinebiliriz elbette… Yetmez ama sevinelim!

***

2017’nin bitiyor olması güzel ama yeni yılın eskiyen yıla “rahmet okutma” ihtimali de keyifleri kaçırmıyor değil hani!

Daha yıl gelmeden “torba yasayla” zamların sıralanması, tüm araştırma ve derecelendirme kurumları tarafından büyüme tahminlerinin düşürülmesi, bankacılık sisteminde ciddi sarsıntıların oluşabileceği beklentisi, çarşıda pazarda kriz beklentisinin tavan yapması, üretici fiyatlarındaki yüzde 18’e dayanan artış, olası erken seçim senaryoları, inşaat sektöründe yaşanan durgunluk, turizm sektöründe umut vermeyen görünüm, kapanan şirket sayısının yeni açılan şirket sayısını katlamış olması, fedakarlığın asgari ücretliden beklenmesi yeni yılın daha gelmeden tükenmişliğini gösteriyor.

***

2017’de yaşananlar ve 2018 için beklenenler gösteriyor ki, ekonomide yaşanan kan kaybı artık yara bandıyla ya da sargı beziyle toparlanır gibi değil. İçinden geçtiğimiz süreç, bir ekonomi masalının sonuna gelindiğini göstermekte ve artık yeni bölümler değil, yeni masallar gerektiğini de söylemektedir!