Gazetecilere ve hukuksuz tutuklanan herkese özgürlük...

2018 yılının ilk yazısında merhabalar. Hapishaneler doldukça, sorunlar, dertler artıyor demektir. Bir ülke düşünün hapsetmekten gurur duyuyor, gelişme diye hapishaneler açıyor. Dışarıda olup bu durumun farkında olanlar daha adaletli ve yaşanır bir ülke mücadelesi veriyorlar. Ama olmayanlara hava hoş. Onlar da başlarına gelince anlarlar. Neyse...

2018’e girerken “hapisteki gazetecilere özgürlük” çağrısını yinelemek istedik. Fotoğraf çekme işi bana düştü. (Bu arada bana bu görevi uygun bulanlara teşekkür ederim.) 2017’ye girerken de fotoğrafları ben çekmiştim. Bir ironi gibi ertesi günü Ahmet Şık tutuklanmıştı. Ahmet’in 2016 yılına ait son fotoğraf karesiydi. Bir yıl sonra 2017’nin son gününde bir fotoğraf daha çektik. Önceki yılın deneyimiyle daha iyi bir fotoğraf olmalıydı. Panoromik ve 360 dereceli 2 fotoğraf...

BİR ÇİÇEĞE YAKINDAN BAKMAK

Fotoğraf bir çok basın ve sosyal medyada yayımlanınca İlkan arkadaş şöyle bir yorumda bulunmuş. “Bir çiçeğe yakından bakmak”. Gerçekten yerinde bir tanımlama olmuştu. Bir olaya, bir nesneye, bir insana yakından bakmak artık onu görmek demekti. Herkesin ‘baktığını’ biz ‘Görüyorduk’. Yazıyorduk ve göstermeye çalışıyorduk. İktidarın uygulamalarını da OHAL’ini de KHK’sini de yakından bakarak yani görerek anlatıyorduk. Kendi sorunumuzu da bakarak değil, görerek göstermeliydik. İşte bu fotoğraf bu durumun fotoğrafıdır. Hakikati göstermek ve savunmak. İşte gazeteciye düşen bu olmalıydı. Yargılananların, tutuklananların ve yargılanıp tutuklanacak olanların sesi kulağı olmak. 
Bizler hassas, objektif ama taraflı; hakikatin ve geleceğin sesi, gözü ve kulağı olarak daha çok fotoğraflar çekeceğiz. 
Ne diyeyim?  Temennimiz gerçekten çiçeklerin, böceklerin, gülen çocukların, mutlu yaşlıların, gelecek kaygısı yaşamayan bir toplumun “Bir çiçeğe yakından bakan” fotoğraflarını çekmek olsun...