At atçasına kelebek kelebekçesine

Kimi yazılarımda bize yalnızca evde değil, okulda da “terbiye” verildiğini anlatmaya çalıştım bugüne dek. Yine öyle bir örnek vereceğim. Sabırlı olmanızı dileyerek. Öyle olduğunuzu biliyorum. Nelere sesimiz çıkmıyor baksanıza…

Lisedeydim. Başlarında… Sevdiğimiz bir biyoloji öğretmenimiz vardı. Gani Bey. Gani Kuturman…

Anamıza babamıza soramadıklarımızı ona sorardık. Ne ayıplardı bizi ne de kızardı. Kimi kez açık saçık şeyler sorsak da “terbiyesiz” falan deyip azarlamazdı. Sorularımız birikince içimizden biri el kaldırır, ayağa kalkar,
            
            “Bizim sorularımız birikti.”

Derdi. Gani Bey hemen eliyle bir yarım çember çizer,
               
            “Ders bitmiştir. Sorun bakalım sorularınızı.”

Özel yaşamımızda gerçekten içinden çıkamadığımız sorularımızı bu çok sevdiğimiz Gani öğretmenimize sorardık. Bir gün bir arkadaşımız sordu,
                 
             “Sokakta kızlara “laf atmak” ayıp mıdır?​”

Yanıtladı Gani Bey,
                  
            “Bütün canlılar karşı cinse ilgi duyar. İlgi duymuyorsa bir sayrı (hasta) lığı var demektir.      Ancak bu ilgiyi at atça, kelebek kelebekçe, insan da insanca göstermelidir. “

Bu yanıtla arkadaşlarımızın çoğu, ayıptır diyenler bile rahatlarlardı. Öğretmenimiz,
 
            “Tü terbiyesizler!”

Deseydi, ne duruma düşerdik bir düşünün.

“Hababam Sınıfı” bugün bile neden seviliyor biliyor musunuz bana göre? Çocukların yaramazlıklarından gırgırlarından ötürü mü? Yoksa Mahmut Hoca’ nın insan gibi insan olmasından ötürü mü? Belki de Münir Özkul’ un onu daha da insanlaştırmasındandır.

Münir Özkul ile bir okulda okumuşuz. Belki onun öğretmeni de Gani Bey idi. Ya da bir benzeri… Her durumda TBMM’deki kimi kişiler gibi ağzını bozan biri değildi.

Gani Bey de, Münir Özkul’ da ışıklar içindedirler. Bundan hiç kuşkum yok.