Umuda sarılmak

Asım Bezirci üzerine düzenlenen bir sempozyuma çağrılıydım hafta sonu. Konu başlığım “6/7 Eylülden 2 Temmuz’a” uzanan acılı yoldu. Asım Bezirci her iki olayın da mağdurlarındandı. Birinde Harbiye zindanına atılmış ikincisinde Madımak’ta yine mağdurlar arasındayken ölümden kaçamamıştı.Yazınımızın üretken ustalarından birini daha din bağnazlarına kurban vermiştik. Konuşmamda ülke adına utanç duyduğumuz üç karanlık tarihe dikkat çektim. Biri 4 Aralık 1946. Tek partili dönemin iktidarının kışkırtması ile Tan matbaasının yağmalanması. Sabiha Sertel, Zekeriya Sertel, Halil Lütfü Dördüncü Vandalların elinden kurtulabilmeyi başarmışlardı. Sonuç: Saldırganlardan, azmettiricilerden, kimseye dokunulmamış, hatta üniversiteli komünizmden tahrik olan o dönemin gençlerinden  kimi sonraları milletvekili, gazete yöneticisi hatta bakan olmuşlardı. Ölümden zor kurtulan mağdurlar Sabiha ve Zekeriya Sertel’le Halil Lütfü Dördüncü komünizm propagandası yapmaktan hapse atılmışlar 3 ay parmaklıklar altında kalmışlardı. Tarih 6 Eylül 1955. Mithat Perin’in çıkardığı İstanbul Ekspres “Atamızın Selanik’teki evine Bomba” başlığı ile çıkar. Büyük bir infial uyanır. Her zaman olduğu gibi gizli ellerin kışkırttığı işsiz güçsüz baldırı çıplak grubu Rumların, Ermenilerin,Yahudilerin ev ve işyerlerine saldırır. Adnan Menderes Mecliste böyle bir olayı ancak Türkiye’yi aşağılamak isteyen dış mihraklarla komünistler yapmıştır diye konuşur. Sonuç: Zanlı olarak 45 sosyalist  tutuklanır ve Harbiye’ye  götürülür. Aziz Nesin, Asım Bezirci, Kemal Tahir, Hasan İzzettin Dinamo ve solcu olarak bilinen yazar ve çizerler. Dava sonucu beraat ederler. Elbette derin devletten feyzalan olayın azmettiricilerine bir şeycikler olmaz. Sonuçta Türkiye’nin itibarına ve insanların kardeşliğine gölge düşer. Boynumuzda taşıyacağımız bir utancımız daha olur. 2 Temmuz 1993 Sivas Madımak olayı. Bu kez din kışkırtıcıları, yobaz çığırtkanlar iş başındadır. Güvenlik güçleri ve dönemin iktidarı önlem almakta gecikir. Madımakta aralarında Asım Bezirci, Behçet Aysan ve Metin Altıok gibi yerleri kolay dolmayacak şair, yazar, sanatçı 33, otel çalışanı 2 olmak üzere tam 35 kişi can verir. Sempozyum konuşmam bittiğinde yüreğime bir taş oturdu sanki. Cahit Irgat’ın dizelerini anımsadım. “Ara Sokak”

Gözlerim kan denizi,
Geleceğe sıçrıyor geçmişteki sızı.
Bir lokma bir hırka olmasa da olur,
İnsanoğlu ancak acılarla yoğrulur.
Dost, düşman yanyanalaştı;
Trafiği zor bir çamur kavşaktayız:
Yaşamak geç, ölüm dur!