‘100 günlük icraat’ta işçi sorunları neden yok!

Cumhurbaşkanı Erdoğan, “yeni yönetimin” ilk yüz günlük icraatını açıkladı.

Bu icraatta işçiden ve sorunlarından sözcük olarak bile söz edilmiyor.

DİSK Genel Başkanı Arzu Çerkezoğlu da; Cumhurbaşkanının bu program açıklamasından sonra yaptığı yazılı açıklamada, “100 günlük programı” bu açıdan ve başka açılardan da eleştiriyor.

Kuşkusuz ki, DİSK Genel Başkanının eleştirileri haklı ve yerinde eleştiriler.

Ama şu da bir gerçek ki; Cumhurbaşkanının açıkladığı ilk “100 günlük program”da işçilerden hiç söz etmemesi bir sürpriz değil. Tıpkı işçilerle ilgili bakanlığının başına bir “patron kadını bakan yapması”nın sürpriz olmaması gibi! Tersine Cumhurbaşkanı işçilerden söz edip de onların sorunlarını çözecek adımları gündemine alsaydı, bu sürpriz olurdu!

Çünkü “tek adam rejimi”nin nasıl bir yönetim tarzı uygulayacağın tarif ederken Erdoğan, “Devleti şirket gibi yöneteceğim” demişti. Şimdi bu yönetimi hayata geçiriyor. Dolayısıyla nasıl bir holding sahibi, holdingin hedeflerinden ve yapacağı icraattan söz ederken; hedef olarak işçilerin sorunlarını çözmeyi değil firmasının hedeflerini koyuyor ve “çözülecek sorunları” kendi hedeflerine varacağı yoldaki sorunların çözülmesi olarak koyuyorsa, Cumhurbaşkanı da 100 günlük icraatını elbette “devlet-şirket”in hedefleri olarak açıklayacaktır. Ki; burada işçilerin sorunları diye bir maddenin olması pek yakışık almazdı!

Evet durum böyle de; yarın bir AKP sözcüsü kalkıp; “Ey ön yargılı iftiracılar, 100 günlük icraatta işçiler yok diyenler utanın. Biz millet kıraathanelerini, millet bahçelerini işçiler ve işsizler için açmıyor muyuz? Oraya gelecekler, kek, simitle karınların doyururken ruhlarını da Türk-İslam menkıbeleriyle doyuracaklar, kendilerine bu imkanı sağlayan büyüklere dualar edip...Sonra da oradan mutlu bir biçimde çıkıp, çoluk çocuklarıyla “millet bahçeleri”nde yatıp yuvarlanarak eğlenmeyecekler mi? Bunlar işçiler için yapacağımız icraat değil mi” diye sorabilir!

İşin bu yanını burada kesip gerçeğe dönersek; Cumhurbaşkanının sadece 100 günlük icraatında değil, “manifestosu”nda ve “seçim bildirgesi”nde de işçilerle, emekçilerele ilgili bir şey yoktu. “3600 gösterge” ve emeklilerle ilgili vaatler de rüşvet kategorisindeki vaatler içinde ve öteki partilerin buradan oy toplama ihtimalinin önünü kesmek için öne sürülmüştü.

Onun içindir ki, Cumhurbaşkanının 100 günlük icraatında işçilerin sorunlarına yer verilmemesinde şaşılacak bir şey yoktur.

Ancak şaşılacak bir şey olmaması söylenecek bir şey olmadığı anlamına gelmiyor.

Tersine;

1-) Erdoğan ve AKP’ye oy vererek onları 16 yıldır iktidarda tutan işçiler başta olmak üzere bugün geçim derdinde olan, bu sorunlarımız ne zaman çözülecek diye düşünen tüm işçiler ve emekçiler,

2-) AKP’ye ve Erdoğan’a alkışlayarak ya da sessizlikle geçiştirerek destek veren sendikacılar başta olmak üzere, içinde hâlâ emek mücadelesiyle bir şeyler hisseden bütün sendikacılar ve emek örgütü yöneticileri, emekten yana çevreler, Cumhurbaşkanın 100 günlük icraatı içinde göstermelik olsa bile işçilerin, emekçilerin sorunlarıyla ilgili bir-iki madde koymamasını nedenleri üstüne düşünmelidirler.

Daha da önemlisi sadece düşünmemeli, burada kendi rollerinin de muhasebesini yaparak, nasıl bir mücadele ile işçierin taleplerini haykırmak gerektiğini ve bunların elde edilmesi için nasıl bir mücadele hattına germeleri gerektiğini gündemlerinin birinci maddesi yapmak durumundadırlar.

Aslnda yukarıdan beri tartıştığımız, “Cumhurbaşkanının 100 günlük icraatında işçiler neden yok”un yanıtı da buradadır.

Çünkü, nasıl ki, işçiler aralarında birleşerek holding patronunun karşısına çıkmadan patronun gündeminde işçi sorunları yer almıyorsa, “devlet-şirket”in patronu da işçiler talepleriyle kapısına dayanıncaya kadar ne “ilk 100 günlük” ne de sonraki “300’er günlük icraatları” içine işçilerin taleplerini almayacaktır!

Bu da işçi sınıfının yüzlerce yıllık mücadele tarihinin en önemli derslerinden birisidir!