Dışkı

Havuz medyasındaki açık oturumlarda ekonomiyi, anneleri tartışanlara bakıp zaman öldürürken aklıma geldi. Yıllar önceydi. Anadolu göçmeni demiryolu emekçisi dostum Sigi henüz sağdı. İnsanlık tarihinin en önemli buluşunu tartışıyorduk bilim insanı ve bilim insanı adayı arkadaşlarımızla dünyanın sınır ötesi bir yerlerindeki kısa tatilimizde. Almanların milli içkisinin etkisi arttıkça tartışma hararetleniyor, sesler ve diller birbirine karışıyordu. Aralarında mühendislik, tıp, felsefe, ekonomi gibi bilim dalları ile uğraşanlar, edebiyatçılar, sosyologlar, dil bilimciler vardı.

“Tranzistör” demişti fizikçi olanı. “Yoktan var etmek gibi bir şey tranzistörü bulmak. Tranzistör olmasaydı bugün kullandığımız cep telefonlarından, uzay araçlarına kadar hemen hiçbir şeyimiz olmayacaktı. 70 yılda dünyayı bambaşka bir gezegen yaptık bu buluşla.”

“Saçmalama” diye çıkışmıştı tıpçı. “İnsan yaşamını 100 yıla çıkarttık. Organ nakli en önemli buluş. İnsan yaşamıyorsa tranzistör ne işe yarar. Bak göreceksin yakında tüm organlarımızın yedeğini üretip ölümsüzlüğü gerçekleştireceğiz.”

“Durun” diye fısıldamıştı felsefeci. “Bu söylediğiniz buluşlar önemli ama ömürleri kısa. Yakında tranzistörün yerini organik yapılar alacak. Sonsuza kadar yaşayabiliyor olmak insanları ne kadar mutlu edecek şüpheli. İntiharlar çoğalacak. Robotlar dünyayı yönetecek. Ama bakın tekerleğe. Ne taranzistör, ne organ nakli. Bence en önemli buluş tekerlek. 5 bin yıldır yerine başka bir şey bulunamadı.”

“Para” diyordu ekonomist olanı. “Tıpkı tekerlek gibi. Yerine koyacağımız bir şeyi daha bulamadık. Uğruna ölüyor, öldürüyoruz. Sabah kalktığında sizce insanlar önce organlarına mı, tranzistörlü radyosuna mı, arabasının tekerleğine mi, yoksa dolar kuruna mı bakıyor.  Ne demiş Napolyon; Para, para, para.”

Herkesin sustuğu bir anda Sigi, bilmem kaçıncı bardağından yüklü bir yudum çekmiş, güneyli şivesiyle “r” ye bastıra bastıra, “Tuvalet kağıdı” demişti yaşadığı ülkenin dilinde. “Tuvalet kağıdı en önemli buluş. ‘O’ bulunmazdan önce söylediğiniz tüm buluşları yapanlar, kullananlar, krallar, şefler, başkanlar, kokoş kadınlar, janti erkekler, kraliçeler, prensesler, parası olanlar, olmayanlar, uzun boylular, yüksek sesliler, herkes bokunu avucuyla temizliyordu. Bokunu avuçlamayan yoktu tuvalet kağıdından önce.”

Sigi susunca herkes susmuş derin bir düşünme sessizliği olmuş ve arkasından hep birlikte Sigi’ye dönerek “Prost” demiş ve o ana kadar aldığımız yudumların en büyüğünü almıştık bardaklarımızdan.