Tataa

Telefonda kızım. Bir buçuk yaşındaki Aylin’e çişini, hadi çişten vazgeçtik, en iyi ihtimalle kakasını söylemeyi öğretebilir miyiz diye laflıyoruz. Kız daha “baba”, “anne”, en kötüsü de tüm çabalarıma rağmen “dede” bile diyemedi.

Olsun. “baba”, “nine”, “dede” demesi para etmiyor. Bir “kaka” dese ayda 100, 150 lira.

Kız anarşist. “Taataa” diyor. Bir koşuşturmaca, “Tutun, yetiştirin”. Lazımlığa oturtuyoruz, çıt yok. Bezini bağlıyoruz 5 dakika sonra eyleme geçiyor. Sanki poposuna çip yerleştirilmiş gibi. Kız okyanus ötesindeki çocuk bezi mafyasının bizi ekonomik olarak mahvetmek üzere görevlendirdiği ajan sanki. Ağabeyinin “Lazımlığa çocuk bezi kokusu sindirelim, bez bağlandı sanır, kakasını yapar” fikri üzerine kurduğumuz düzenek de işe yaramıyor. Mühendis babası ısrarlı, “Çıkaralım bezi, yapsın yerlere. Yıkar, sileriz.” Komşular da seferberlik ilan etmiş, önerileri bırakın insanlığı, bebeklik dışı, “Yağsız patates püresi yedirin, kabız olur, tutar, iki günde bir yapar.”

Bir yandan da 2018’de olan bitenleri okuyorum dünyada, diğer yerlerde.

“ABD ay yüzeyinde hidrojen bombası patlattı.”

Bombanın ay yüzeyindeki etkisini inceleyip dünya için plan yapıyor dürzüler. “Çin’e hidrojen bombası atarsak ABD’ye bir şey olur mu”yu hesaplıyorlar.

            “Yapay zekalı robot köpek merdivenleri çıkıp kimseyi ısırmadan sırtındaki kargoyu hafızasındaki adrese teslim etti.”

            Köpeklik dışı… Bizim kangal, kemik kokusu duymadan kulağını bile oynatmıyor. Kim zeki? Yapay zekalı teneke köpek mi, bizim Sarıbaş mı?

            “Efsane gurup Queen ve Solisti Freddie (Ferdi’dir o yanlış yazılmıştır-A.N.) Mercury’nin hayatını anlatan film ödül kazandı.”

            Kapatıyorum gözlerimi. Uzaklardan geliyor Queen’in sesi.

“ Show must go ooooon”.

“Hayat ne güzel müzikle” derken telefonun ucundan bir çığlık…

“Taaaataaaa.”