Tam zamanı

PATLAMA

Yıkıntıları örtmek için ötesini berisini yamayıp yapıştırıyorlar. Yamayıp yapıştırıyorlar. İçten içe kanayan yarayı görmemek/göstermemek için. Bir gün şişip ansızın patlayacağını düşünmeden…

İŞARETSİZ

Sokağa çıkan her köpek bir ağaç dibi ya da duvar dibine siğerek kendince yolunu belirler. Evine, yuvasına kaybolmadan dönebilmek adına. Şimdi sokağa çıkarılanlar boğazlarından tasmalı, ipleri -parlak kayıştan- sahiplerinin elinde. Sokaktaysa ağaç mağaç hak getire. Köşe, bucak, duvarsa kodunsa bul. Dümdüz betona kesmiş her yer. Göğe bakan bütün apartmanlarsa demir parmaklıkların ardında, kilit altında.

Ne yapacaktır sokağa çıkan/çıkarılan köpek? Yolda duran arabalardan birinin tekerine işeyecektir, arka bacağının tekini kaldırarak. Az sonra gazlayıp gidecek olan arabanın götüreceği işaretine. İşaretsiz kalmacasına.

DÖNÜŞÜM

Hiç arabam olmadı. Olsaydı, olabilseydi başka renk değil siyah olabilmesini isterdim. Simsiyah! En cılız ışığı, ışıltıyı, ışımayı parlaklığında yansıtarak aydınlatabilirdi. Karanlığı aydınlatırcasına. Çünkü öteki bütün renkler güneşle, yağmurla, fırtınayla kararır. Siyahsa, karardığı kadar karardığından, aynı etkiler altında rengini atar aklanır.

HEP BİRLİKTE

Acının karşılığı sevinçtir, mutluluktur. Tutsaklığınki özgürlük, kavganın, düşmanlığın, savaşınki barış görüş. Karanlığınsa aydınlık, hep aydınlık. Her birinin karşılığına ulaşmak/ulaşabilmek, mutlulukla barış içinde özgürce yaşamak/yaşayabilmek bütün bu acıların çekilmesine/çektirilmesine mi bağlı, karanlığı aydınlığa çevirmedikçe hep birlikte?!

TAM ZAMANI

Başında dolanan yırtıcı kuşların, salyalarını akıtarak çevreni saran kurtların arasından soluk soluğa kalmış olsan da dağı tırmanmanın tam zamanı. Tekerlenmeden.

Dağın ardındaki koyakta gürül gürül akan ırmağı bulup yorgunluğunu atarak susuzluğunu gidermenin, ardından yeşillikler içindeki bitek ovaya ulaşmanın tam zamanı. Masmavi, deliksiz bir gökyüzü altında...

HABERCİ

Sabahın alacasında usul bir yağmur başladı. Islatmayan. Kışın dondurduğu toprağı ılık damlalarıyla kabartan bir yağmur. Güneşin habercisi. Otları, papatyaları, hindibağlarını, ebegümeçlerini, gelincikleri diriltecek güneşin habercisi...

YÜKSEKTE

Ben tozlu, topraklı, çamurlu, kimi kez parlak güneşli yolu tüketiyorken o, kollarını iki yana açmış gencecik bir delikanlı, yüksek bir duvarın üstünde gökyüzüne tırmanırcasına adım alıştırıyor. Bir tel cambazının titizliğiyle. Korkusuzca. Yükselerek.

MART GÜNEŞİ

Bir görünüp bir kaybolarak, bir ılıtıp bir titreterek bize kaypakça davranan mart güneşine bir çift sözümüz olmalıydı hepimizin. Kadın-erkek hepimizin. Sennur Sezer “8 Mart Güneşi” şiirinde, kadınlar için, kadın-erkek hepimizin sesiyle ona şöyle sesleniyor:

8 Mart Güneşi

Sen çok deniz aştın mart güneşi
Çok toprak ılıttın
Ekinlere kımıl düştüğünde
Duymadın mı çığlıkları
Soğuk vurduğunda meyveleri
İniltileri
Sözcükler boğuyor beni
Sen çok kadın gördün mart güneşi
Savaşta direneni, işkencede öleni
Rosa Lüksemburg’un moraran bedenini
Karadeniz’de kum çekenleri
Ağ örenleri
Sarı sıcakta pamuk toplayanları
İncir işleyenleri
Tarlada tezgahta doğuranları
Sözcükler yetersiz, sözcükler katı
Sen çok ülke gördün mart güneşi
Sen çok kadın gördün
Yoldaşlarıyla grev yapanları
Eşitlik türküsü çağıranları
Dur ve tanığım ol şimdi
Dur ve tanığım ol mart güneşi
Hindistan ekmeğiyle besleniyor Amerikan bifteği
Kokakolayla vuruluyor Afgan bebekleri
Dur ve tanığım ol
Kutlarken 8 Martı dünya kadın emekçileri
Söz veriyorum
Tüm dünyada ödenene kadar alın teri
Susmayacağım
Sözcükler boğsa da beni