Foseptik

Seçim bitti. Taksim Meydanı’nda kazdıkları gömüde buldukları altını saymayı bir türlü bitiremeyen Zeki Alasya’ya rahmet okuturcasına sayım bir türlü bitmemişti, ama çok şükür o da bitti. Biz 21. yüzyılda Maltepe’de 300 bin oyu saymayı 15 günde bitiremezken el alem ayın karanlık yüzüne uzay aracı indirdi, 120 milyon ışık yılı ötedeki kara deliğin fotoğrafını çekti, katlanıp cebe konan bilgisayar ekranı yaptı, uzayın en derinlerindeki gökadalardan gelen sinyalleri aldı. Japon çocuklar 6 haneli 40 sayıyı 20 saniyede kafadan topladı. Büyük patlamadan milyonda bir saniye öncesinde neler olup bittiğine ilişkin fikirler oluşturmaya başladı.

Olsun. Biz sağlam gidiyoruz. Bizim çocuklar 3 deste ile 3 düzinenin kaç ettiğini saatlerdir tartışıyorlar. Sonucu aritmetikle değil istatistiğin rastgele metodu ile bulmayı beceriyorlar.

- 56 hocam.

- Çık, çık.

- 69.

- Çok çıktın. İn biraz.

- 65.

- Çok indin. Az çık.

- 67

- Az in.

- Hocam sayı kalmadı yaaa.

- Oğlum arada bir sayı kaldı ya. Onu söylesene.

Bizim çocukların ağabeyleri de 300 bin oyu 15 günde tam 3 kere sayacaklardı tabii. Saymak yetmedi. Çıkan sayıların sağlamasını yaptık. Olmadı. Şimdi “Bir kez daha seçim yapalım, Maltepe’yi 380 kez sayalım. Hatta biz kazanıncaya kadar sayalım” demeye başladılar. Uzayla, sayılarla, matematikle niye kafa yorsunlar ki. Dereceyle üniversite bitirenlerin durumu ortada. Okumuş işsizliği yüzde 25. Kaçabilen yurt dışına kaçıyor. Kaçamayan KPSS kazanıp polis olmak istiyor. Kara deliğin fotoğrafını çeken ekiplerden birinin başındaki bilim insanı bizim hanım kızlarımızdan. Zamanında gitmiş. Burada kalsaydı ve maazallah “Barış” deseydi, başına ne gelirdi Allah bilir. Hiçbir şey demeseydi bile ya üniversitenin birinde derslerle, ek derslerle boğuşuyor, ya da iş arkadaşlarının taktığı çelmelerle uğraşıyor olabilirdi.

Ya da 4 sene önce Konya’daki 2 işçi, 2 sene önce Adana’daki 4 kişi, dün Maraş’taki 2 çocuk gibi, güzel ülkemin 21. yüzyılında bir foseptik çukuruna düşerek hayatını kaybedebilirdi.