Kime karşı birlik?

Ülkede ne zaman ekonomi sarpa sarsa, iktidarlar artık yönetme konusunda eski rahatlığından uzaklaşsa “milli birlik hükümeti”, “Türkiye ittifakı”, “Ulusal birliği sağlamlaştıracak koruyacak” söylemler iktidarlar tarafından tedavüle sokulur. Birlik, beraberlik çağrıları yapılır, herkes sorumlu olmaya çağrılır. Her zaman çağrılanlar bellidir, ama kime karşı birlik olunduğu, hedefte kimin, kimlerin bulunduğu üzerine bir şey söylenmez.

Bugün Erdoğan’ın çağrısında olduğu gibi kimlerin birliğe çağırıldığı bellidir. Meclisteki düzen muhalefeti- HDP dışında- birliğe, “Türkiye ittifakına” çağrılmaktadır. Ülke ekonomik olarak krizdedir ve bu krizden çıkışın uzun süreceği az çok bellidir. İktidar siyasi olarak zayıflamıştır, son yerel seçimler bunu açıkça kanıtlamıştır. Peki bu birlik çağrısı kime karşı yapılmaktadır. Burada görünüşte bir belirsizlik, ama adı konmamış bir netlik bulunmaktadır.

Bu birlik “Ülkeyi düze çıkarmak” adına işçi, emekçi halka ve Kürt halkına karşı yapılacaktır. Yani tüm halka ekonomik ve siyasi saldırılar yapılacak, bu arada “milli birlik” adına Kürt mücadelesi daha sıkı baskı altına alınacak, bu mücadelenin “selameti” adına halkın demokrasi ve özgürlük talepleri çiğnenmeye devam edecektir. İttifak çağrılarının ardından muhalefet liderine linç girişiminin gündeme gelmesi, birlik olunmaması ya da uysal bir sessizlik içerisinde durulmaması halinde neler olabileceğinin sert bir biçimde hatırlatılmasıdır.

İktidar ve büyük patronlar ekonomi gündemine dönülmesini istemektedirler. Yani krizin tüm yükünü işçi ve emekçi halka yıkmak için, büyük sermayenin çıkarları için yapılan zamlar, uygulamalar yetersiz bulunmakta, topyekün genel bir saldırının gündeme getirilmesi istenmektedir. İşçi ve emekçilerin elindeki temel haklar tehlikededir ve daha düşük ücret dayatmaları fedakarlık çağrıları ile birlikte gündeme gelmektedir. Ama acı tecrübeler göstermektedir ki, bu ekonomi politikaları siyasi baskı yoğunlaştırılmadan uygulanamaz.

Parlamenter muhalefetin bu çağrılara çeşitli gerekçeler öne sürerek olumlu yanıt vermesi, bu muhalefetin zaten halk nezdinde zayıf olan konumlarını daha da sarsacaktır. Çünkü son seçimlerin kanıtladığı gibi iktidar blokuna karşı muhalefete verilen oylar onların bir “umut” olarak yükselmesi nedeniyle verilmemiştir. Ülkede bugün güçlü bir umut rüzgarı estirebilecek bir muhalefet partisi bulunmamaktadır. Ama genel kuraldır, siyaset boşluk tanımaz ve su akar yolunu bulur.

İktidarın ve onun destekçisinin kendi içlerindeki çelişkiler ve istikrarsızlıklar çağrısı yapılan birliği daha baştan zedelemekte ve yaralamaktadır. İktidar blokunun hızlı faşist kanadı beslenip büyüdüğü zeminin bozulmasını, kaybolmasını istememektedir. Ama diğer yandan bu birliğin şimdiki biçimiyle sürdürülmesi Erdoğan iktidarı için daha hızlı bir yıpranma süreci demektir. Yani nereden bakılırsa bakılsın çelişki ve çıkmazlarla dolu, çözümsüzlüklerin derinleştiği politik bir dönem başlamaktadır.

İşçi ve emekçiler açısından, Kürt halkı açısından herhangi bir belirsizlik ve tereddüt bulunmamaktadır. İktidarın ekonomik ve politik saldırılarına karşı birlikte mücadele ve kader ortaklığı. Ülkenin geleceği, demokrasi ve özgürlük mücadelesinin başarısı burada yatmaktadır. Son seçimlerde ortaya çıkan muğlak  ve şekilsiz birlik, eğer ilkeli bir ittifak yapılabilirse nelerin başarılabileceğini açık seçik ortaya koymuş ve kanıtlamıştır.

İktidar ve egemen sınıfların sermayenin ve gericiliğin çıkarları için ittifakına karşı, Türk ve Kürt emekçilerinin, halkların mücadele ortaklığı ve birliği. Ülkenin yakın dönemdeki geleceğini bu mücadelenin kaderi belirleyecektir. Bu mücadele ve birlik için bugün koşullar düne göre daha uygundur.