Siz-Biz

SÜRDÜRMEK İÇİN

Ayşegül Tözeren, dört günlük gözaltı karanlığında göğe bakmaktan söz ediyor, düşte de olsa deniz kıyısında olmaktan. Taş duvarları zorlayan özgürlükten. Gökyüzüyle denizin sonsuzluğu içinde. Elbette göğe bakmanın durağı olduğunu biliyoruz/biliyorsunuz. Ayşegül de çok iyi biliyor. Gezi direnişinde göğe bakıldığını. Turgut Uyar’ın durağından. Nerde olursak olalım, hep bakmamız gerektiğini. Sürdürmek için özgürlüğümüzü.    

BİR SONRA

Her gün aynı durakta iniyorsun. Çiğnenmiş bir yoldan ayaklarını sürüyerek ulaşıyorsun eve. Karanlıkta. Bir sonraki durakta inersen bir gün, yeni bir yol, yeni evler göreceksin. Karanlığa kalmayan. Yeni bir gökyüzünün altında.

SİZ –BİZ

Siz para yatırıyorsunuz, kasalarınıza. Biz şiir, öykü yatırıyoruz kafalarınıza. Paranın kirlettiği dünyayı temizlemek için…

AVCILAR YÜZÜNDEN

Camların kiri kara kara kuşlar çizmişti gökyüzüne. Camlar kırıldığında ölü kuşlar döküldü gökyüzünden. Gökyüzüyle birlikte. Kuş avına çıkan avcılar yüzünden.

AŞMAK

Yaş yaşı, baş başı aşar. Bu ne bir deyim, ne bir atasözü. Baskıların, dayatmaların da aşılabileceğinin göstergesi. Yazgıların – ne yazgısı, onları da dayatan dayatmalardan başka ne? – aşılabileceğinin işareti. Karanlıkların: bütün ölümler, öldürümler, cinayetler, işkenceler, ihanetler, hainlikler, dönekliklerin aydınlatabileceği gibi.

BİR ARADA

Kuşlar ötüyor, cıvıldaşıyor doğa. İnsanlar konuşuyor, sevişiyor, düğün dernek. Cümbüş içinde dünya. Ne kavga, ne ölüm. Herkes yan yana, bir arada. Ne yağmur, ne kar, ne fırtına, ne karanlık. Güneş, ay, yıldızlar bir arada. Aydınlık.

KÖRELTME

Siz ağaçları kestikçe kuşlar eksiliyor, börtü böcek yok oluyor, kelebekler uçmuyor. Siz ağaçları kestikçe sular akmaz oluyor, toprak çatlıyor. Gökyüzü donup kalıyor üstümüzde. Siz ağaçları kestikçe ne bulut, ne yağmur. Rüzgâr estikçe toprak tozuyor. Gözümüze gözümüze. Siz ağaçları kestikçe köreliyoruz.