Kanun

Kentin sokaklarını arşınlıyorum bir uçtan bir uca. Sokaklar, caddeler kazılı hep, müzik yerine inşaat araçlarının kulak tırmalayan çirkin sesi ulaşıyor kulaklarıma. Gökyüzünün maviliğini görebilmek için yukarılara çeviriyorum bakışlarımı, gökyüzü yok. Çalmışlar. Güneşi gölgeleyen kocaman, yüksek mi yüksek binalar. Bu projelere imza atan mimarların estetikle uzaktan yakından ilgileri yokmuş diye düşünerek üzüldüm. Kentin trafik karmaşasını uzaktan gözlemenin “yurttaşlara verdiği rahatsızlık” öyle özürle geçiştirilecek türden değil. Tamam, kalabalık, alt yapısı yetersiz, çok ama çok gürültülü bir kentte yaşıyorsam, katlanacağım diyorum kendi kendime. Serde gazetecilik var ya, duraklarda araç bekleyenlerin arasına karışıyorum. Hemen herkesin yüzü asık. Kiminin öfkesi gözlerinden okunuyor. Ortaya bir laf atıyorum. Sanki bunu bekliyorlarmış gibi o suskun insanların çözülüveriyor dilleri. Ne kadar hırçın ne kadar agresifler diye düşünüyorum içimden. Sürekli bir şikayet hali var tümünde. Sonunda emekli bir memur olduğunu tahmin ettiğim şişman yaşlıca bir bey noktayı koydu. “Beyim bu memlekette kanun yok herkes bildiğini okuyor. Yasak masak hak getire”. Homurdanmalar karşılıklı atışmalara dönünce yavaşça sıyrılıverdim oradan.

Yürüyor bir yandan da yine etrafı gözlüyordum. Güneş kaybolmaya yüz tuttuğunda kentin uğultusu daha da arttı. Acıyla inleyen siren sesleri bir kabus gibi çöktü üstüme. Artık eve kaçma zamanı gelmişti. Düşündüm de acaba bey amcanın dediği gibi toplumda eksik olan kanun muydu yoksa içinden çıkılmaz uygulamalar mıydı? Yasak mı yetersizdi yoksa yurttaşın söz hakkı mı? Yanıtlamayı bir başka yazıya bıraktım. Yazıyı da İngiliz Şair ve Yazar W. H. Auden’in (1907-1973) “Kanun” şiiri ile bitireyim dedim. Melih Cevdet Anday’ın çevirisinden okuyalım.

KANUN

Kanun nedir diye sorsan bahçevana
Güneştir der sana
Güneştir benim efendim
Oldum bittim.

Celallenir yatalak dede,
Kanun eskilerin hikmetidir diye
Üste çıkar büyük oğlan ne demek
Kanun demek gençlik demek

Hocafendi alır önüne cahilleri
Kanun diye başlar vaaz
Kanun kitabın söylediği
Kanun namaz niyaz.

Kanun der hakim burnu havada
Açık açık teker teker konuşur
Kanun … hani anlatmıştım ya
Kanun, bilirsiniz a canım
Kanun… bakın anlatayın birdaha
Kanun kanundur.

Ötede kanun sayar bilgini dinlersin
Kanun ne yanlışmış ne doğruymuş dersin
Kanun şu yerde şu vakit cezalanan
Cinayetlermiş dersin
Kanun her yerde her an
Kanun sabah şerifler hayırlı olsun
Allah rahatlık versin
Kimi der ki alınyazısı
O bizim devletimizdir der bazısı
Kimi şöyle der kimi böyle
Kanun nedir ki
Kanun… uçtu gitti.