Unutulmayan ozan
"Macaristan’ın evrensel boyutta ünlü birkaç ozanından biri olan Attila Jozsef, 1905- 1937 yılları arasında yaşadı..
Macaristan’da pek çok sokak, meydan ve de üniversiteye onun adı verildi.
Çamaşır işçisi bir anne ve toprak emekçisi bir babadan dünyaya geldi. Hep yoksul yaşadı. Ve de daha otuz iki yaşındayken, raylar üstünde canına kıydı.
A. Jozsef; kendisini adadığı halkının acılarını, sevinçlerini dillendirdi hep.
2005 yılını “Attila Jozsef Yılı” olarak belirleyen Unesco, onun hakkında uluslararası birçok etkinlikler düzenlemesine öncülük etti...
P. Eluard, son günlerinde onu Fransızcaya çevirmeye başlamıştı...
Aşağıda ondan çevidiğim bir şiiri sunuyoum bu hafata...”
***
BENİ "ARON JOZSEF" YARATTI
Babam Aron Jozsef yarattı beni
Sabun üreticisi bir emekçiydi.
Amerika’ya yerleşti şimdilerde,
Güzel kokan buğdaylar biçiyormuş habire.
Borcsa Pocze anamdı, doğurdu beni.
Ama çoktan vahşi mi vahşi
Binbir ayaklı börtü böcekler,
İçini dışını, yiyip yiyip elediler.
Ben de zilzurna âşıktım Luka’ya, iyi mi,
Ama Luka’nın umurunda bile değildi!
Artık gölgeler evimin mobilyalarıydı
Ve bir dostum da yoktu gelip çalsın kapımı...
Ama hiçbir şey sıkmaz oldu canımı,
Çünkü yuttu yüreğim bütün sıkıntılarımı
Ve olanca özgürlüğümle bundan böyle,
Avare bir yaprağım savrulan, avare...
Attila Jozsef (Çeviren: Yaşar Atan)
***
İki şiir de bizden diyoruz. Şiirli günler dileğiyle...
BU DÜNYA BİZİM
Hiçbir şey yalan değil
Yeter ki gün doğsun
Karşıdaki o güzel doruklardan
Değil mi ki üreten eller
Yürüyen ayaklar bizim
Dünyamıza aşk ve renk dökeceğiz
Yenileyeceğiz eskiyen yıldızları
Çok daha güzel olacak
Evlerimiz kentlerimiz
O yüzden işte
Bu dünya bizim
Onu hep seveceğiz.
(Yaşar Atan)
***
SARI ÇİÇEK
Dağ taş seninle gülmeli
Bu toprakların Sarı Çiçek’i
Kurtlar ulurken kuşlar ötüşürken
Boşlukta kalan insanlar
Sevgiyi senden öğrenmeli
Sen diktin çünkü
Güneşe tırmanan bu merdiveni
Artık el ele tırmanacak insanlar da onu
Aşıladığın o sevgiyle yüreklerindeki
Sen Sarı Çiçek
Dünyamızın aşk zembereği.
(Yaşar Atan)
Evrensel'i Takip Et