Dönemeç

AYDINLANMA

Aydınlık, karanlığı kovar. Bu bir gerçek. Aydınlatılmadıkça aydınlık kararabilir ortalık. Çocukların gözlerindeki ışıltıdır aydınlığı parlatacak olan. Yürek birliğiyle, elbirliğiyle  aydınlatıldıkça karanlıklar.

KİTAP

Kitaptır kış ortasında yaz güneşini açtıran. Bastıran karanlığı aydınlatan. İçimizi ferahlatarak kuşları uçuran, çiçekleri açtıran. Göz alabildiğine uzayıp giden uzamın ortasında.

DÖNEMEÇ

Karanlıkla aydınlığın sürekli çatıştığı günümüzde bir dönemecin başındayız, hepimiz.

7. Ağustos. 1959’da Erdal Öz’e yazdığım bir mektubumdan alıntı:

Şimdi bir dönemecin başındayım. Bütün eski şeyleri arkamda bıraktım. Hiçbir şey görmüyorum. Hiçbir şey de bilmiyorum. Dönemeçte dikilip kaldım. Geriye dönmek istemiyorum. Onları unuttum çünkü. Dönemeci kıvrılmaya da cesaretim yok henüz.  Dönemecin arkası ya uçurumsa? Uçurumsa yok olacağım. Zaten şimdi de yok sayılırım. Çünkü bütün bildiklerimi unuttum. Bu durumda benim için büyük bir kayıp yok. Ama dönemecin ardında ya uçsuz bir deniz ve göz alabildiğine uzayan sedefli bir kıyı ve ağaçlıklı upuzun bir yolla karşılaşırsam... Kendimi buna zorlayacağım. İyice duyuyorum dönemecin başına geldiğimi. Ne olursa olsun kıvrılacağım dönemeci.

DENİZ FENERİ

Kaç deniz feneri var, çakan, ışıldayan geceler boyu. Gemilere yol veren yıldız ışığında. Yaşlı fenercinin gün boyu temizleyip parlattığı ışıldağıyla. Azgın dalgalarla boğuşan geceler boyu yıldızsız karanlıkta gemileri sabaha ulaştıran kaç fener kaldı? Bembeyaz bir kartal gibi yükselen dik kayalıkların üstünde.

KARA LEKE

Kara, kapkara bir leke, dağların boz rengini bir de toprakların, ormanların dalga dalga yeşilini bir de ovaların, göllerle akarsuların parıltılı mavisini bir de denizlerin bir bir örtüyor. Erimiş yağ gibi yayılarak haritanın üstünde.

BULUT GEÇİYOR

Birden köreldi ortalık. Karanlığa karanlık katıldı. Göz gözü görmez oldu. Birbirine karıştı her şey. Gemiler karaya vurdu, denizle birlikte. Karalar denize döküldü. Neden sonra ortalık aydınlanınca kısadan: “Bulut geçti” dediler gülümseyerek.

YAŞADIM DİYEBİLMEK

Her yazar kendini ifade etmek için yazar. Duygularını, düşüncelerini paylaşır. Yanı sıra kendilerini ifade edemeyenlerin dili, ses çıkartamayanların sesi olmak da var. Yaşadım diyebilmek için.

DİRENÇ

Sennur Sezer, şiirleriyle yaşadıklarımızın acılarını baskılarını, korkularını çizmiştir. Gelecek günlerin umuduyla birlikte. Sevgiyle direnerek.