25 Ocak 2020 (Bir gün sonra)

Dünden beri KARLIOVA‘ dayım, VARTO’ dayım, HINIS’ taydım.

54 yıl öncesinde…

Bütün gece dön o yana, dön o yana…

Mimarlar Odasına, Bayındırlık Bakanlığına, İmar İskan Bakanlığına yazılar yazıyorum. “Bütün işliğimle buyruğunuzdayım. Ne isterseniz onu yapacağım.” “Yerine git gör!” diyorlar. Gidiyorum

Bir yanımda 80 ini aşmış nine diyor ki bana:

……………………

OĞUL OĞUL YAĞI BUNCA
GÖZÜM ÜSTÜNE GELMİŞSİN
DÖRT YETİME DÖRTGÖZ EVİM
OCAĞIM TÜTENİM
GİDER OLDUK BU YERLERDEN
AKAR TOPRAĞIM
BU DUVAR ALTINDA BİR GELİN
KAVAKLAR KURUYACAK OĞUL
BU YER BENİM
EVDİ ELLERİMDE SIZISI
……………………

KUŞ SÜTÜ İSTE BULAYIM OĞUL
UZAT ELİNİ TUTAYIM OĞUL.
SEN SÖYLE BEN YAPAYIM
BİR VER BİNE TÜMLEYİM OĞUL
……………………………..

Akşam bakanlığın konuk evinde buluşuyoruz. Bana viski sunmak istiyor. Bakan. İstemiyorum...
Sonra yukarıda parçalarını yazdığım uzun şiirim oluşmağa başlıyor içimde, bundan 54 yıl önce.
Karlıova’ ya telefon ediyor bakan. Oradaki görevliye… O konuşmadan, bakan konuşuyor:
“Demek 125 deprem evini bitirdiniz. Gözlerinden öperim.”

Ertesi gün bakan Ankara’ya dönüyor. Biz onu dinlemediğimiz için Karlıova‘ ya gidiyoruz. Bakıyoruz ki hiçbir şey yapılmamış.
Bir hafta bütün deprem alanını dolaşıyoruz. Bakan TBMM’de konuşu yor. Bizim için diyor ki
Harabe baykuşları.

Aradan yarım yüzyıldan çok süre geçti. Biz yapay yaratılmış gündemler üzerinde tartışmıyor muyuz.
Kimileri Varto’ yu çoktan unuttular. Ondan öncekileri de, sonrasını da.… Anımsayın düne dek gündemimiz, yapay yaratılan gündemimiz neydi.
54 yıl sonra dön o yana, dön bu yana, uyunmuyor.

Elazığ’ da, Malatya’ da insanlarımız, 86'sındaki Cengiz’i üşütüyor.