Aydınlık tutulması

UTANMADAN

“İki yüzlü yaşama rahatça dönebilirsiniz! Sizin yerinize Antigone öldükçe yaşayabilirsiniz.” Rudolf Kramer Badoni

HAVA KAPALI

Gökyüzünü karartan bulutlar üstümüze yüklendikçe kuş da uçmuyor. Yağmur korkusundan mı? Fırtınada bir yere sığınmaktan mı? Aslında kuş kalmamış ortalıkta. Uçabilecek olanlarını çoktandır kafeslere kapattığımızdan.

YOK

İstanbul’un ne suları kaldı, ne çeşmeleri. Ne evleri var, ne bahçeleri. Hepsi betondan birer kule şimdi.

BAKMAK

Pencerenin önündeyiz. İkimiz yan yana. Ağaran göğe bakıyoruz. Karanlıktan.

SUSMASIZ

Birimiz konuşuyorsa ikimiziz. Sustuysa birimiz. İkincimizdir konuşan.

DÜŞTE KALAN

Yatarken düşlüyorum, düşümde görmeyi. Uyandığımda yanımda göremediğim seni.

AYDINLIK TUTULMASI

Geceleri dönüp duruyorum uykuda. Bir an aydınlık bir düşe dalıyorsun, hemen ardından karanlığa uyanıyorsun. Gündüzlerimiz de aynı. Bir bakıyorsun güneş açmış, aydınlık, hemen ardından hava bulutlanıyor, karanlık. Tıpkı atılı bir suçlamadan aklanıp salıverilecekken bir başka atılı suçlamadan gözaltı kararıyla sürekli hapiste tutulmak gibi. Aydınlık tutulması.