10 Mart 2020 19:54

Bahara beş kala

Fotoğraf: Envato

Paylaş

Turgay Olcayto

Tüm yazıları

Bademler, erikler çiçek açtı. Hava, su, toprak ısınmaya başladı. Güneşli günlere ulaşmaya az kaldı. Oldum olası severim baharları. İnsanın kendi ile hesaplaşmasının, arınmasının, doğanın uyanmasına eşlik ederek hayattan derin bir soluk almasıdır bahar ayları. Yaşadığımız coğrafyadaki zulümlere, acılara karşın, özgürlüğün, kardeşliğin, yaşama sevgiyle tutunmanın varlığını anımsatır bize.

Bu yıl 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü, güneşli, keyifli bir pazar gününe denk geldi. Çağdaş ulusların emekçi kadınları bugünü konuşmalar, şiirler, şarkı ve danslarla kutlarken, İstanbul da kadınlar valilik yasağına takıldılar. Metrolar çalıştırılmadı, Taksim alanına çıkan tüm yollar TOMA’larla, polis araçları ile kuşatıldı. Demokratik bir hak olan yürüyüş yapma hakkı kadınların elinden alındı. Güneşli bir pazar gününün keyfini çıkarmak isteyen yurttaşlar yollarda kalırken turistler şaşkınlıkla dolanıp duruyorlardı sokaklarda. Gülümsedim kendi kendime. Demek ki yedi düvele kafa tutan iktidar erki kadınlardan korkuyordu. Halkın haber alma hakkı için uğraş veren gazetecilerden de korkuyordu. İktidara yönelik her eleştiri haberi savcıları harekete geçiriyor, haberciler, yazarlar tutuklanıp, haber mecralarına erişim engeli getiriliyor. İktidar erkine sorarsanız dünyanın en özgür basını bizde. Basın özgür. Bir de önlerinde şu demir parmaklıklar olmasa.

Bahardan söz açarak başladık yazıya. Yine baharla sürdürelim. Ülkenin aydınlarına, emekçilerine, yurttaşlarına iktidar erkinin reva gördüğü zulüm, baskı, adaletsizliğin sona ereceği günler yakın. Baharın eli kulağında. Nereden mi biliyorum? Korkularından. Barıştan, özgürlükten, halkların kardeşliğinden, kadınlardan, gençlerden korkuyorlar. Bir kez korku girmesin içinize, korku sarmışsa dört bir yanınızı, haliniz duman…

Yazıyı Gülten Akın’dan bir şiirle bağlayalım. “Gülerken Yüzün”. Bu şiir de ülkemin emekçi kadınlarına armağan olsun.

Gülerken yüzün

Dem çeken bir güvercinin sesini
İçin için büyüyen çimenleri
Baharda lunaparkı, bayramyerini
Ve alışkanlıklar dışında her şeyi

Gülerken yüzün
Aşıyor geçmişin acılarını
Kendini yarına değiştiriyor

Gülerken yüzün
Sanki çarmıhını kırmışsın
Senin ve ardından geleceklerin
Aylası alnına düşmüş gecenin
Oturmuş ağlıyor kendisi

Bunu öyle candan öyle yürekten
Öyle bir tutkuyla istiyorum ki
Aklımda hep öyle kalmalısın