Hayatı karşılayan şiirler

Mavi Zamanların Kıyısında adlı yeni şiir kitabıyla bir kez daha okuyucu karşısına çıkan Celal İnal, son şiirlerinde de ısrarla toplumcu yörüngeden seslenmeye devam ediyor.

Macar dili ve edebiyatı eğitimi alan Celal İnal, ’90’lı yıllardan beri edebiyat ortamının mütevazı bir neferi olarak üretkenliğini sürdürüyor. İlk şiir kitabı Dili Geçmiş Zaman’ı 1997 yılında yayımlayan İnal, günümüze kadar 13 şiir kitabı ve 4 araştırma inceleme olmak üzere on yedi kitap yayımlayarak duyarlı bir yazı emekçisi olarak içerden edebiyat ortamına sesleniyor.

Yazın ve şiir birikimini uzun yıllar yayınevlerinde editörlük yaparak (Öteki, Doruk, Yurt Kitap Yayın, Phoenix, Gece Kitaplığı) ve aylık yazın dergisi Promete’nin yazı işleri sorumluluğu üstlenerek oluşturan İnal, öykü üzerine ve şiir kuramıyla ilgili yazılarını Sincan İstasyonu, Kitap-lık, Çağdaş Türk Dili ve Amida gibi dergilerde yayımladı.

Şairliğinin yanı sıra demokrasi bilincinin gelişmesi ve emek eksenli toplumsal dönüşüm kültürünün yaygınlaştırılması mücadelesinde edebiyatçı kimliğiyle radyo programları yaptı.

Celal İnal Gece Kitaplığı yayınlarından çıkan Mavi Zamanların Kıyısında adlı şiir kitabında da, ilk şiirlerinde olduğu gibi zaman kavramı ve içinde yaşadığımız zamanı, kendi şiirsel poetikasına sorunsal olarak almaya devam ediyor. Fakat bu defa sahici, zamanı biraz daha anlayarak, ustaca ve sükunet içinde… İmgesi güçlü ve derin… Umut içinde gizlenmiş isyanı… Sözcükleri tok ve bireysel kederlerin uzağında cümleleri…

Toplumcu bir duyarlılık sızıyor imgelerinden… Zamanın getirdiği trajedilerden yaralanmış, ayrılıklardan hüzünlenmiş, zamansız gidenlerin bıraktığı mavi izlerin ışığında yürüyen kendi çoğul sesin arayan şiirler… Sonra gölgeler, renkler, izler, çizgiler ve sessiz çığlıklar…      

Mavi Zamanların Kıyısında’ki şiirler biçim kaygısı taşımıyor, katmanlı ve derinlikli bir anlatımla içerik yoğunlaştırılırken, zamanda yitik bir ütopyanın naif sesi olarak, geçmişin ve bugünün seslerine mavi bir huzmesi gibi karışıyor…

Zaman, bir sorunsal İnal’ın şiirlerinde, eski çağlardan devralınan… Şiirlerinde tematik izlek şu; insana, benliğe, kötülüğe, masumiyete, tabiata ve topluma ayna tutan zaman… Ellerimizin arasından kaçıp giden zaman, ömür törpüsü zaman… Merhameti de kötülüğü de aynı güneşle eriten zaman… “Kayıp Zamanın İzinde” giden bir derviş, bir aşık, bir sorgulayıcı ve bir mecnun ya da bir isyankar zamanın kötücül güçlerine karşı… 

Celal İnal’ın imgesi zamanı hançerleyen şiirleri öz, biçim ve söyleyiş olarak biraz Nâzım, biraz Ahmed Arif, biraz Neruda ve biraz da Vaptsarov… Sonra “Ve zaman dediğimiz nedir ki” dediği için zamanın koynuna aldığı Cansever, bir de, bu zamanın fedailer mangasından afili delikanlı Ahmet Telli, sonra Dicle Üstü Ay Bulanık diyerek kederlenen Şükrü Erbaş ile mavi zamanların kıyısında buluşuyor…   

…Aşk ve keder gibi sonsuz bir gökyüzünde kıvrılan
Zaman geliyor aklıma
Eski yüzler, eski izler 
Dalgalanan ağacın dalları geliyor aklıma. 
Dağı özgür kılmak gerektiğinden söz eden gençler geliyor aklıma. 
Günbatımı ateşten alıyordu rengini alıyordu rengini
Cehennetin kızıla büründüğü zamanlar geliyor aklıma.
Duruyordu su
Kökünden sökülerek yerinden edilen ağaçlara benziyorduk 
Yankısını yitiriyordu sesimiz… 
Duacılar geçiyordu gecenin içinden
Ellerinde çıralarla mütevazı şarkılar söylüyordu...