Yanmasın daha güller

UZAKTA

Sokağa çıktım, takarak maskemi. Bitiremeden daracık sokağı. Soluk soluğa. Yükseklerdeki uçsuz gökyüzü altında. Senden uzakta.

ATLARLA

Atlarla ovada. Koştukça yeleleri rüzgar, yeryüzü ile gökyüzü arasında. Gökyüzüne ağarak dörtnala. Yeleleri rüzgar atlarla rüzgarlanan ovada.

KİTAPLARLA

Oda kitap doluydu. Öteden beri odayı dolduran karanlık kitaplar okundukça sayfa sayfa aydınlanıyordu. Kapalı pencerelerle kitli kapılar bir bir açıldıkça. Yıkıldıkça duvarlar. Gökyüzünün mavi aydınlığı dolduruyorken odayı.

YAN YANA

Sırt sırta verdiği tepeleriyle gökyüzünü kapatan bir duvar gibidir dağlar. Yürüdükçe sen açılır önünde. Geçit verir, ardındaki saklı ovaya. Uçsuz gökyüzüyle yan yana. Yürüdükçe sen yan yana.

YOL KESEN

Hep çıkmazdasın koca kentin ortasında. O sokaktan ötekine, o caddeden berikine. Yolunu kesen yollarla.

O GÜN DE BUGÜN DE

Yıllar önce Sivas’ta şairler, yazarlar yakılarak öldürülmek istenen özgür düşünceydi.

Bugün de tutuklamalarla, duvarlar ardına kapatılmalarla yapılmak istenen aynı şeydir.

YENİ AY

Yeni bir ay doğacak fıstıkların arkasından. Boğmak için gecenin karanlığını. Mavi bir sabah aydınlığında. Mavi bir ay.

YANMASIN DAHA GÜLLER

Özgürlükleri elinden alınan insanın insanca yaşamasını geri istiyoruz. Dün de, bugün de. “Yanmasın daha güller”