12 Kasım 2020 22:55

Ünsüzler

Fotoğraf: Habip Koçak

Paylaş

Özcan Yaman

Tüm yazıları

Bu hafta, bu köşede notlarıma göre 500. yazımı yazıyorum.

Bana bu olanağı sağlayan Evrensel’e ve okurlarıma teşekkür ediyorum.

Fotoğrafçılar her gün milyonlarca kare fotoğraf çekiyor. Kimi ünlü kimi ünsüz… Ama daha çok ünsüzleri. Fotoğrafçı Habip Koçak ‘’ÜNSÜZLER’’adıyla yayımladığı fotoğraf albümüyle sıradan, sokaktaki insanların portreleriyle ‘insan odaklı’ fotoğraf çalışmasını bizlerle paylaşıyor.

20x25 cm ebadında,104 sayfa mat kuşe kağıda baskılı sade mizanpajıyla genelde yatay fotoğraflardan oluşuyor albüm. Ben bu tür çalışmalarda kare formatın daha işlevsel olduğunu düşünüyorum. Dikey ve yatay fotoğraflar arasındaki ilişki bakımından. Bir de fotoğraf kenarlarındaki gri grafik işaretleri beni rahatsız etti. Yine siyah zemin içinde acaba daha mı iyi olurlardı diye düşündüm. Hemen girişte albümün teknik yanıyla eleştirmeye başlamam ne kadar doğru oldu bilemedim. Şimdi gelelim fotoğraflara ve yorumlarıma…

Portre fotoğrafçılığının sokak fotoğrafçılığındaki yerini göstermek ister gibi. 2014-2020 yılları arası çektiği fotoğraflardan seçmiş karelerini. Siyah beyaz fotoğraflarla anlatıyor derdini. Siyah beyazın dramatik etkisini katarak sanki modellerinin yaşamdaki durumlarını da göstermek ister gibi. Dezavantajlı olmanın yansımaları her sayfada. İnsan, çevre ve geleceksizlik içindeki hayatlar.

Fotoğrafladığı kişilerin en duygusal anlarını bağlamlarına oturtarak çektiğini söyleyebilirim. Bir avcı gibi takip etmiş, sabırla beklemiş ‘ve şimdi’ dediği anda deklanşöre basmış. Böylece fotoğraflar konuşan fotoğraflar haline gelmiş.

Albümdeki İlk fotoğraf mesajı veriyor, “Gözlere bak” diyor sanki. Fotoğraftaki insanların yüzleri yaşanmışlıkları ve yaşanılacakları anlatıyor gibi. Fotoğrafın görevi de bu değil mi? Sorgulatmak.

Gelelim özel hayatın gizliliğine. Fotoğraflanan kişilerin hepsi fotoğrafçıyla göz göze gelmiş ve onay vermişler gibi. İnsanları mağdur ya da rencide etmemeye özen göstermiş. Önsözde yazdığına göre de birçoğunu tanımış, dost olmuş. Bu anlamıyla sokakta portre çekerken nelere dikkat edilmesini de gösteriyor gibi.

Fotoğraf çekmek için teknik bilgi kadar sosyal ve psikolojik birikimlerin değeri kurgulamada doğru fotoğrafa ulaşmanın anahtarı oluyor. Habip mini fotoğraf albümünde bunları başarmış. Tek tek her kare üzerine sayfalarca yazılabilir. Emeğine sağlık Habip, çalışmalarının devamını dilerim.