Kapalı devre

Kurbağa heykelleri fotoğrafı: Patrick Rabbat/Flickr (CC BY 2.0) | Kolaj: İsmail G. Bayram/Evrensel

DİĞER YAZILARI
Balon 12 Nisan 2025
Yarınlar bizim 5 Nisan 2025
Su durmaz akar 28 Mart 2025
Hep beraber 21 Mart 2025
Belirti 14 Mart 2025
Kara bulutlar 7 Mart 2025
Kış geldi 28 Şubat 2025
Kesik 21 Şubat 2025
Hakkâri’de Bir Mevsim 1 Şubat 2025
Tek gerçek 25 Ocak 2025
YAZI ARŞİVİ

KÖRELME

Gri bir karaltı kapatıyor önümüzü. Ağırlığıyla ezerek otları. Devirerek ağaçları. Gri bir ağırlıkla gökyüzüne yükselen. Kapatarak ufku denizi silen. Taş duvar. Hepimizi körelten.

KIYIDA

Ufukta yiten gemileri görürsün güneş battığında. Silinir gider. Ufuk silinmez ama. Kararır yalnızca. Güneş doğduğunda, ışır yeniden. Giden gemileri yolculamak için sana. Bekliyorsan kıyıda.

KUMDA

Dalgalar silerek ayak izini. Dolaşırken kumsalda. Gıdıklayarak ayaklarını. Kum fırtınaları eser çölde. Siler ayak izini. Yok ederek seni.

KARANLIĞIN ARDINDAN

Karanlıkla gürleyip duran gök gürültülerinin, ateş yağdıran şimşeklerin ardından yağan yağmurlar, açtırır çiçekleri. Renk renk aydınlatarak her yeri.

TEK BAŞINA

Herkes bir yerden bir yere ulaşıyor. Neşeyle. Sen ulaşamıyorsun. Denizin ortasında lastik bir botun içinde. Kanla ateşi geride bırakarak ayrıldığın kıyıyla varacağın yeşil ada arasında. Denizin ortasında. Lastik bir bot içinde. Korkuyla. Tek başına.

KAPANMA

Günler, haftalar, aylardır kapalı kaldığın -hepimizin kapalı tutulduğu- evin pencereleri, kapısı açıldığında. Bir solukta dışarı çıkmak için kapıdan adımını attığında sokak çekilecektir ayağının altından. Açılan boşluğa.

YAZ BİTİMİ

Güneş dolar içerilere. Mavi gökyüzünde yüzen ak bulutlarıyla. Odaları dolanır ılık bir esinti. Ağaçların dalları tırmalar camları. Ötüşüyorken kuşlar. Ölü bir kuş düşer balkona. Bitiyorken yaz.

EKSİLEN

Gittikçe eksilen bir şey var yaşamdan/yaşamımızdan. Güneşle ay ışımıyor sanki eskisi kadar. Rüzgar esmiyor, esse de fırtına kopuyor. Yağmur yağmıyor, yağsa da sel oluyor. Eksildikçe sözcüklerimiz. Eksiltildikçe.

KESİNTİ

Güneşin önünü kesiyor gökyüzüne yükselen/yükseltilen her gökdelen. Üstümüze düşüyor gölgesi. Sıkışık sokaklarında kentin. Yürüyoruz kalabalığın içinde. Önümüzü görmeden.

KAPALI DEVRE

Televizyonlar karartılırken gözlerimiz karardı. Sesini çıkaranların sesine kulaklarımızı tıkadıklarından sağırlaştık. Söz söylemeye kalkanın sözü kesilince dilsizleştik. Artık çiçekler açmaz oldu. Kuşlar ötmüyor. Dillenmiyor şarkılar.

Evrensel'i Takip Et