Yeni bir yılda

SABAHTIR

Tan atıp güneş çıktığında. Gök mavilenip deniz fışırtıyla kıyıya vurduğunda. Rüzgar dolandığında. Pır pır ettiğinde yapraklar. Bir kuş ciklediğinde. Bir bir açan/açılan çiçeklerle. Sabahtır. Suskunluğu bitiren.

GÖLGELERLE

Karanlık sarmış dört yanı. Gecenin ilerlemiş bir saati. “Elektrikler kesik de ondan” diyor biri. Bir başkası “Gelir şimdi, korkmayın” diye karşılıyor berikini. Bir kibrit çakımı, bir mum aydınlığı bölmeye çalışırken karanlığı. Gölgelendirerek geceyi.

SİLİNDİKÇE

Karanlığın sonu aydınlıktır. Silindikçe karanlık/karanlıklar. Eskinin ardından yenisi gelir. Bırakılınca eskiler. Silindikçe eskilikler.

YENİ BİR YILDA

Her yıl yeni bir yıldır. Güler yüzünüze. Gülmeli de. Güldürmelisiniz siz de. Geride kalan eskimiş karanlığın ağlamaklı havası dağılırken. Dağıtmalısınız siz de. Sızmasın diye.

IŞIKSIZ

Hava karardıkça kararıyor. Bastırarak. Güneş açsa da. Parıltısı vuruyor yüksekteki camlara. Yıkık dökük duvarların arasından gölgesi sızıyor derindeki alt katlara. Aydınlatmadan.

KENDİLİĞİNDEN

Boşluk ne yandan baksan. Dört bir yanda. Ayaktayız tek başına. Tutunmak için ne yer, ne gök. Birbirimizden başka.

KARANLIĞA KALDIK

Eskiden gözümü yumduğumda yıldızlı bir gökyüzünü andıran renk renk, boncuk boncuk yıldızcıklar uçuşurdu. Karanlığı şenlendiren. Şimdi ölü gözü çıplak bir ampulün silemediği koyu bir karanlık yalnızca.

AÇILIM

Pencereleri ardına kadar açtım. Sabahı doldurdum evin içine. Bütün cıvıltıları, bütün aklığı, diriltici soluğuyla. Masaların, koltukların, sandalyaların, sehpaların altlarına sinen, döşeme aralıklarıyla duvar diplerine sıvışan gece karanlığını silip süpürsün diye.