Yeni yıla girerken Coviddaş olmak

Yılın son yazısının konusunu 2020 biterken, 2021’e girerken diye belirlemiş, “Çok kolay ve rahat yazarım” diye düşünmüştüm. “Ne oldum dememeli, ne olacağım demeli!..” Yeni yıla girmeye birkaç gün kala bana ve eşime Covid virüsü bulaştı. Eşimle COVİDdaş olduk…

Böylece yılın son yazısı ister istemez bize özgülendi.

2020 yılının başlarında kanser hastası oldum. Yılın büyük bölümünü kanser tedavisi alarak geçirdim. Tedavi sürecinde Evrensel’deki köşemde iki yazı yazdım. Ekrandan izlediğim biyopsi sırasında birden kendime yabancılaştığımı fark ettim ve bunu ‘Kendine yabancılaşmanın toplumsallığı’ başlıklı birinci yazıda anlattım. ‘Kanseri yenmek, kansere yenik düşmek’ başlıklı ikinci yazıda ise kanserli hücrenin oluşumu ve bu hücreyle mücadele sürecini toplumsal yaşamda faşizmin yeşermesi ve faşizmle mücadele serüveninin kurgusuyla anlatmayı denedim. Eşimle birlikte tasarladığımız, evde geçen virüslü ve kanserli günlerin mücadele öyküsünü fotoğraflarla anlatan ‘Günaydın Yaşam - kendine yabancılaşmamak…’ başlıklı kitabımızı yayımladık.

Kısacası, ‘dışarıda bulaştıkça çoğalan bir virüs (KoronaVirüs) ile içeride çoğaldıkça özerkleşen hücrelere (KanseroHücre) karşı sürdürdüğümüz mücadeleyi anlatırken, bu mücadeleyi bir anlamda ‘Politikleştirdik’.

Eşimle 2021 yılına evde, baş başa girmeyi tasarlarken birbirimize yapacağımız sürprizleri de düşünmüştük. Evdeki pazar çarşıya uymadı. Virüs ikimize de bulaştı ve biz COVİDdaş olduk. Önceliği ister istemez virüsle mücadeleye verdik, kanser hücresiyle boğuşmayı mücadele sonrasına erteledik.

Mücadele edeceğimiz virüsü tanımak istedim. Düşmanı doğru tanımazsan doğru mücadeleyi sürdüremezsin… Virüsle ilgili yazıları okumaya başladım. Karşıma çıkan ilk bilgi, ‘Virüsün kanserli hücreyi sevdiği’ oldu. Bu bilgi beni hem rahatlattı hem gülümsetti: Virüs aklı sıra benim kanser hücremle bana karşı birleşecek!..

Edindiğim bilgiyi siyasi açıdan değerlendirmeye çalıştım ve kendime ‘Benim kanserli hücrem virüsle bana karşı ittifak kurar mı?​’ diye sordum. Mümkün değil, kurmaz. Düşünün: Kanserli hücrem kendini sonsuzluğa eriştirecek biçimde programlamış; virüs ise akciğerime inip beni öldürmeyi planlıyor ve kanserli hücremle ittifak kurmaya çalışıyor. Olacak iş değil… Ben ölürsem kanser hücrem de ölür. Oysa kanser hücrem kendini ölümsüzlüğe programlamış. Ölmemi ister mi? Elbette istemez!

Üstelik kanser hücrem vaktiyle bana faydası dokunan, sonra süresi sona erdiğinde mutasyona uğrayıp dejenere olan ve bağışıklık sistemi hücrelerimin, artık tembellikten mi? yoksa ‘Boş ver bundan bir şey olmaz’ diye değerlendirmekten mi? Ya da o hücre ile iş birliği yapmaktan mı? nedendir bilemem vücuttan atmadığı için gelip benim akciğerime tutunan, yeni kuşaklar üreten, ürettiği yeni kuşak kanser hücrelerinin karaciğerime geçip orada tutunmalarını sağlayan hücredir ve hiçbir yeni kuşak hücresi bağışıklık sistemimle ilgili bildiği hiçbir bilgiyi virüse aktarmaz. Olsa olsa, doktorların kendisine karşı ‘dışarıdan’ sürdürdükleri radyoterapi (Hücreyi kurşuna dizme), kemoterapi (Hücreyi gaz odasında imha), imünoterapi (Hücrenin kendisi için ürettiği yaşam alanını darmadağın etme) tedavisini geciktirecek kadar virüse yardım edebilir.

Virüs ittifak yapacağı hücreyi tanımıyor, bilmiyor ama ittifak kurmak istiyor.

Siyaset alanında olamayacak mücadele zemini kurmaya çalışıyor. Bu onun zaafı. Elbette onun bu zaafiyetinden yararlanacağım. Kanser hücresinin virüse sınırlı yardımcı olup tedavi sürecini aksatarak zaman kazanma girişimini de engellemeye çalışacağım.

Yanlış ittifak politikası mücadeleyi baştan kaybettirir.

Mücadele edeceğin hasmı doğru tanımıyorsan, kulaktan dolma bilgi ve ezberlenmiş sloganlarla hareket ediyorsan zaferi tadamazsın.

2020 çıkış- 2021 giriş sürecinde bu herkesçe bilinmesi gereken mücadele anlayışıyla karşılaşmış oldum.

Herkese sağlıkla sevenleri ve sevdikleriyle birlikte olacakları yeni yıl dilerim.