İşkence aletinden de soğuk

Ölüm cezası olan her yer doğası gereği soğuktur. Kendi vatandaşlarını haince öldüren bir devletten daha çok soğukluk yayan ne olabilir? Özellikle de infaz gününden önce duygusal yoksunluk koşulları altında psikolojik işkence ve izolasyonda yıllarca süren ıstırap varsa.

Ama şimdi sadece oradaki zihinsel soğukluktan değil, aynı zamanda Pensilvanya’nın ölüm hücrelerinden esen fiziksel olarak fark edilebilir soğuk havadan bahsediyorum. Korona salgını sırasında yoğunlaştırılmış hücre hapsinde olan ve her gün 23.5 saatini öksüren ve depresyondaki mahkum arkadaşlarıyla çevrili, soğuk hücresinde, kovid-19 kışının “kolleteral zararı” olarak geçiren 128 insan yaşıyor. Güvenilir bir kaynağa göre ölüm hücresindeki, koronavirüs enfeksiyonları tehdidi göz önüne alındığında bugünlerde hapsedilenlerin ruh halleri oldukça kasvetli.

Geçen yıl, idam hücrelerindeki insanlık dışı koşullara karşı devam eden bir hukuk davası, gözle görülür değişikliklere yol açtı. Pensilvanya’daki Amerikan Sivil Özgürlükler Birliği (ACLU) ve idamını bekleyen kişiler adına Pittsburgh merkezli Abolitionist Hukuk Merkezi tarafından 2018’de açılan bu davayı sonlandırmak için, 2019 kasım ayında Pensilvanya emniyet teşkilatı, haftada birkaç saati hücrelerinin dışında geçirmelerine izin vererek mahkumların tecritini hafifletme konusunda anlaştı. Ancak daha sonra kovid-19, ilkbaharda bu gelişmeyi durdurdu ve bu kış ikinci enfeksiyon dalgasından bu yana tekrar Pensilvanya’nın ölüm hücrelerine soğuk bir rüzgar esti.