Kabuk misali: Ev, obezite

Deyimler sözlüğü doğası gereği durağandır, kolay kolay yeni deyimler eklenmez. Büyük altüst oluşlar yeni deyimlere yol verir. Pandemi süreci ‘Kabuğuna çekilmek’ yanına yeni yeni deyim ihtiyacı doğurdu: ‘Kabuğa itilmek’ , ‘Kabuğa sığdırılmak’ vb...

Kabuğun içinde yaşam iki canlıyı hatırlatıyor: Ceviz kurdu ve salyangoz. Birisi evini sırtında taşır, diğeri bir cevizi ev edinir. Salyangoz beslenmek için hep efor harcar. Ceviz kurdu ise aksine gıda ambarı misali bir cevizi ev edinir, yer de yer: Öyle ki, larvayken küçük bir delikten girdiği cevizde semirdikçe semirir, artık çıkamaz, ev bellediği yer nihayetinde mezarı olur.

Şimdi hepimiz evlerdeyiz. ‘Hayat eve sığar’ dediler, önce inandık, sonra farkına vardık: Hayat nasıl bir eve sığar diye sormaya başladık, evleri eşitlemeden mümkünatsız olduğunu fark ettik. Sahi hayat hangi eve sığardı? COVID-19 ve mimari daha bir önem kazandı.

Sanki sesdeş bir soru unutuldu: Sahi her hayat eve sığar mı? Evlere sığdırılmak istenen hayatlarımız pandemi bitiminde denk mi olacak? Şizofren, otistik, obez, diyabetik, hipertansif olanlar ile modern tıbbın ‘sağlıklıları’ süreçten benzer mi çıkacak? Elbette hayır.

Farklı bir pandemi velev ki 3 yıl sonra tekrarlasın, muhtemelen yıkımı daha fazla olacak bizde. 2019’u Avrupa’nın en obez ülkesi olarak kapatan Türkiye’de son bir yılda insanlar kilolarına kilo kattı, obezite oranı daha da arttı. Malum obezite bu tür salgınlarda dezavantajlı kılmakta.

Evini ceviz kurdu misali gıda ambarına çevirdi ekseriyet. Yetmedi ‘online alışverişler’ işi çığırından çıkardı. Buna bir de çocukların tam gün evde masa başı internet eğitimi eklendi ki eyvah da eyvah!

Obezite ve ilintili hastalıklar COVID-19 marifeti ile daha da arttı. Yıllar içinde şu an korona enfeksiyonuna bağlı ölümlerin çok çok üstünde bir hayata erken veda bu bağlamda kapımızda.

 Kabuğunda yaşayan canlılara evi kabuğa eviren insan soyu eklendi şimdilerde. Aman dikkat!

Sağlıcakla kalın.