Resimsizler

SES SESE

Gök gürlerdi sesimizden. Yağmur yağardı. Tarlalar yeşerirdi. Bağırabileydik. Sesimizi yükselterek. Bir Ağızdan. Hep birlikte. Sarılarak. Ses sese.

SÖZCÜKLER

Sözcükler, fırtınalara göğüs gerer. Yeri, göğü dolanır. Uçaklar, trenler, tırlarla. Süpürür karanlığı Yolunu açtıkça sen. Dökülür kitaplardan. Yağmur olup yağarak. Aydınlatmak için dünyayı. Sözcüklerle.

KIR ÇİÇEKLERİ

Kırlarda açan çiçekler, deli bir rüzgarla savruluyor sabahları. Genç kızların başlarına taç yapmadığı. Ağlamaktan. Çelenksiz mezarların üstüne serpiliyor şimdi. Örtmek için kara toprağını ıssızlığın.

YENİDEN

Durduramazlar yürümeni. Nasıl durmuyorsa suların akışı. Durmuyorsa çiçeklenişi baharın. Hızı kesilmiyorsa esen rüzgarların. Her gün. Yeniden. Yinelenen.

YASAK

Ölenlerin fotoğrafı çekilmiyor artık. Bilinmesin diye öldürenler. Ezilen çiçeklerin fotoğrafı yok şimdi. Ayaklarının çamuru görünmesin diye ezenlerin.

RESİMSİZLER

Her türlü şiddete, baskıya, zorbalığa uğrayanların resimleri asılı boyunlarında. Yağmanın, talanın, yıkımın resimleriyle sergileniyor. Boy boy. Sabahın gazeteleriyle akşamın ekranlarında. Resmi silinerek yumruğu vuranların.

RENKSİZ DÜNYA

Griye boyanıyor boşluk. Yeşili ezip geçen beton yerlerle. Gökyüzü yerden yansıyan bozlukta. Kumu çekilmiş, çakılı alınmış denizle. Betona kesen bir boşlukta.

BETONYAR

Betondan ağaçlardan cam meyveler sarkıyor. Renksiz çiçeklerin açtığı taş bahçelerde.

KARANLIĞI DÜŞÜNMEDEN

Çiğ düşecek toprağa. Yüzünü yıkıyarak çiçeklerin. Güneş açtığında renklenen. Bir sabah uyandığımızda. Düşünmeden içinden çıktığımız karanlığı. Soluksuz gecelerde kalan.