Kıyısız

BİTEK

Kestikçe ağacı, dibinden bir delice fışkıracaktır. Yaştan duvarlar ördükçe yere, göğe. Ot bitecektir altında. Duvarları aşıp gelen kuşlarla.

KIYISIZ

Kıyısında buluştuğumuz deniz yok. Rüzgar esmiyor, yosun kokmuyor artık. Ne bir sandal var görünürde, ne de yüzen bir balık. Üstü sarı balçık. Önü kat kat duvar. Göğü kapatmış.

BOYDAN BOYA AYDINLIK

Güneş açacak. Parıldatarak sokak aralarını. Kapalı kapılardan, örtük pencerelerden sızarak. Eriterek karanlığı. Boydan boya bir aydınlıkta. Renklendirip.

SENİNLE

Sabahın bir yerinde açan bir gül gibi uyanmak seninle. Bir bir geçerek güneş parlaklığındaki sokaklardan. Caddelere ulaşarak yürümek. Kentin kalabalığına karışıp acılardan damıtılmış sevinçle haykırmak. Gelecek mutlu günlerde seninle.

SESSİZLİĞİN ORTASINDA

Çiçekler soldu. Kokmuyor. Kuşlar ötmüyor eskisi kadar. Şırıldamıyor sular. Sesi duyulmuyor rüzgarın. Esiyor mu, esmiyor mu? Kimse bilmiyor, duymuyor, söylemiyor. Seslenmedikçe türküler. Sessizliğin ortasında.

MASKELEME

Yoksulla varlıklının, açla tokun, ağlayanla gülenin ayrımı mı kaldı? Takınca maskeleri hepimiz.

MASKELER AŞAĞI

Sesinle uyanacak toprak. Ağaç, yaprak. Titreşerek. Sesinle. Rüzgarlaşacak. Arındığında sular. Işıyacak, yer, gök, deniz. Evler, sokaklar, caddeler boyu. Sesin doldurduğunda ortalığı. Gün boyu. Maskeler aşağı.