Es es es...

2007-2008 sezonunun 1. Lig’ine şöyle bir bakış atarsak, çok enteresan takımlar bize el sallayacaktır mazinin tozlanmaya yüz tutmuş satırları arasından.

Mesela Mardinspor. Mesela Malatyaspor. Mesela Diyarbakırspor. Mesela Kartalspor. Mesela Kayseri Erciyesspor. Mesela Orduspor.

Bu takımların hepsinin, 2007-2008 sezonunda 1. Lig’de yer almak haricinde bir ortak noktaları daha var:

Günümüzde, neredeyse hepsi hayatta kalma mücadelesi veriyor.

Kayseri Erciyesspor 2018 yılında, Orduspor ve Kartalspor 2017 yılında, Mardinspor ve Diyarbakırspor 2013 yılında, Malatyaspor ise 2010 yılında profesyonel liglere veda etti.

Bu kulüplerin bir kısmı, var oluş mücadelelerini her şeye rağmen sürdürüyor. Ancak bir kısmı, şimdilik geri dönemeyecek bir şekilde Süper Amatör’e düşmüş durumda. Hayatta kalmak, onlara şimdilik yetiyor.

Bu kulüplerinin hepsinin bir ortak noktası daha var. 2007-2008 sezonunda, yani Eskişehirspor’un play off’tan Süper Lig’e yükseldiği sezonda kırmızı siyahlıların rakibiydi hepsi.

Şimdi Eskişehirspor’un onlarla bir ortak noktası daha oldu: 2020 - 2021 sezonu itibarıyla sekiz puanla son sırayı alarak küme düştüğü 1. Lig’den, kısa sürede ‘var oluş mücadelesi’ evresine geçiverdi. Üstelik, çok ‘görkemli’ bir şekilde…

4 Haziran’da düzenlenen olağanüstü seçimli genel kurul toplantısına 509 delegenin sadece 67’si katılınca, yeterli çoğunluk sağlanamadığı için genel kurul 11 Haziran’a ertelendi.

11 Haziran’daki genel kurulda ise mevcut başkan Mustafa Akgören ve yönetimi 188 üyenin 187’sinin oyuyla ibra edilirken, kulübün borcunun 246 milyon 258 bin 239 lira olduğu açıklandı. Bunca teferruat gerçekleşirken, gerçekleştirilmesi gereken en önemli şey vuku bulmadı ve koskoca Eskişehirspor’a kulüp başkanlığı için bir aday çıkmadı.

Transfer yasağı halihazırda süren Eskişehirspor’da seçim 28 Haziran’a ertelendi.

Her şey bir Ronaldinho ile başlamıştı oysa…

Hatırlayanlar çıkacaktır…

Eskişehirspor’un Süper Lig’e yükseldiği sezonda, dönemin Eskişehir milletvekillerinden Kemal Unakıtan sezon öncesi bir söz vermişti. Kendi getirttiği Sergen Yalçın ve Coşkun Birdal’ın kulübün sahasında düzenlenen imza töreninde taraftarlara bir de Ronaldinho’yu getirme sözü veren Unakıtan’ın bir şartı vardı: Kulübün Süper Lig’e çıkması.

Kulüp Süper Lig’e çıktı çıkmasına ama beklenen Ronaldinho bir türlü gelmedi.

Unakıtan, işi en son espriye vurmaktan başka çare bulamadı. Yaptığı açıklamada “Yahu bu Ronaldinho çok pahalıymış. Ben de Brezilya’nın Ankara büyükelçisinden rica ettim, Ronaldinho isimli başka bir futbolcu bulacağız Eskişehirspor’a…” dedi…

Dedi ama, onu da yapamadı.

Bir sonraki sezon, aynı hikayeyi Mersin’de izledik. Kürşat Tüzmen Mersin İdman Yurdu’nu kaldıkları otelde ziyaret edip kulüp futbolcularına şampiyonluk yemini ettirdi. Yetmedi… Zafer Biryol ve Altan Aksoy’a TBMM’deki makam odasında imza töreni düzenletti.

Elbette ki bu rüzgarla, Mersin İdman Yurdu da o sezon 2. Lig’den 1. Lig’e çıkar çıkmasına da…

Şimdi nerede?

26 Nisan 2019’da 94 yıllık tarihinin 15 yılında Süper Lig’de mücadele etmiş bir takım olmasına rağmen girdiği ağır borçlar nedeniyle Süper Amatör Lig’deyken kulübü kapatma kararı aldılar.

Şimdi onun açtığı yolda, gösterdiği hedefe doğru ilerliyor Eskişehirspor.

Ne acı…

Pek çok siyasi benzerlikle örülü bu yolun asfaltı, ‘tesadüf’ harcıyla karılamayacak kadar ayan beyan belli!