Her kafadan

ÖYKÜNÜN ÖYKÜSÜ

Yaşamın yaş’ı yazılmadı. Yaşadıklarımızın yaşattıkları. Öykünün öyküsü. Açığa çıkması için bütün gizlenenlerle üstü örtülenlerin.

DURULAMA

Onca kir, pas doğru dürüst yıkanamıyor ki durulansın.

KARA KALEM

Orhan Duru, öykücülüğümüzün Kara Kalem’idir. Ellerimizin avuç içlerini ayaklarımızın tabanlarını göstermiştir. Dilin büyüsünü çıkarması cabası.

KAYAYI DELEN

Turgut Uyar şiiri, toplumsal anlamda söylenmemişin, yapılmamışın, düzeltilmemişin şiiridir. Onun şiiri kayayı deler. Yüreği burkulan bireyin de şiiridir.

ÇİZİM

Duvara bir kapı çizdiğimde duvarlar aralansın. Bir gül çizdiğimde gülsün millet. Gölgeler çekilsin. Güneş açsın.

YOLA ÇIKIŞ

Kapalı kapılar açılsın. Bir bir. Yol görünsün. Yürünsün.

HER KAFADAN

Bir şair vardı. Şiirlerini kafasına yazdı. Kağıda dökmedi. Belleğine kazıdı. Söyledi. Şairin kafasını uçurdular. Uçuramadıkları her kafadan şairin bir şiiri çıktı. Derlendi.

BİR ÇİZGİ

Bir mavi çizgi çek, gökler açılsın. Kuşlar uçsun jetler yerine. Bir kızıl çizgi çek, ışıklar saçılsın. Güller açsın ateşler yerine.

KUŞLAMA

Bir kuş uçsun, bin kuş olsun. Bin kuş uçsun, bin bir kuş olsun.

HEP AYNI

Sabahları, pencereden aynı sabaha bakıyorum. Yükselmeyen gökyüzüyle yoldan sağlı sollu gidip gelen otomobilleriyle değişmeyen sabaha.

İLETİŞİMSİZLİK

“Sesimizi duyan var mı?​” diye bağırışıyoruz ya ikide bir. Seslerimiz gözyüzünde uzun uzun yankılanıyor da kat kat biriken yıkıntıların arasında yitip gidiyor.

MAVİLİKLER İÇİNDE

Bir damla, bir damla daha göl olur. Bir su, bir su daha ırmak olur. Denize ulaşır. Gözyüzüyle kucaklaşan mavilikler içinde. Güneşi yansıtarak.