Okey Sör

Afganistan Taliban’a teslim edildi. Bizim ünlü Çinciler kadınlı erkekli, üstü, astı hep birlikte zıplıyor, “Emperyalizm yenildi. Ciya çuvalladı. Afganistan’a özgürlük geldi. Hem de 30 Ağustos’ta.”

Bana öyle geliyor ki, büyük taarruz(?) öncesi Yanki ile İngilizce bilen Peştun arasında kuvvetle muhtemel şöyle bir konuşma olmuştur:

- Esselamün Aleyküm Sherif.

- Alleykum hello Taly. Biz gidiyoruz. Giderken 100 milyar dolarlık silahları size bırakıyoruz. Atom bombası ve uçak gemisi dışında her şey var. Zaten sizde deniz de yok. Olsa dükkan sizin. Benden sonra eski komünist Rusya’ya, halen komünist (?) Çin’e yüz verirsen küserim. Küsersem doları unut. Beni ilgilendiren lityum filan değil. Onu zaten istediğim zaman alırım. Kimi kestiğin, kimi astığın da beni ilgilendirmiyor. Zaten içini boşalttım. Kalan yoksul gariban, müşteri bile değil.

- Allah razı olsun. Manitu seni korusun.

- Manitu’yu karıştırma. Sen yanlış kitapları mı okudun yoksa.

- Yoooo. Ben sadece bir kitap okurum. Okurum. Ama anlamam. Bizim burada herkes aynı kitabı okur, herkes başka şey anlar. Hepsi de yanlış anlar. Ama hepsi de doğru anladığını sanır. Sen hiç merak etme. Biz kısa zamanda senin boşluğunu doldurur, birbirimizi yemeye başlarız. Yanlış anlayanlar bedelini öder.

- Okey. İşin orası seni ilgilendirir. Ay dont keeeyyrr.  Sana paylaşılmaya müsait bir ülke bıraktım. Sağa sola “Cihad” için gönderdiğim aslan parçaları yakında gelir. Tepele, tepelen, sorun senin, huzur benim olsun. Raaayyt. Karışıklık iyidir. Aşağıda Pakistan, Hindistan, yanda Çin, İran. Peştun’u, Uygur’u, Hintlisi, Çinlisi, Çincisi. Ne demiş Törkiş atagözü, sori, sözü, “Nrrede hareket, orada berikit. Sıkışırsan kırmızı hattan “Halo” de. Bakarız çaresine.

- Okey Sör.