Yokyoksul

KUMSAL

Gecenin karanlığında, dalgaların boğulan göçmen ölülerini attığı kumsalda ertesi gün, güle oynaya kumun tadını çıkaranlar var.

YÜZEN ÖLÜLER

Ölüler yüzüyor, kotraların yelkenlerini şişirdiği, motorların dalgalar üstünde zıplayarak dolaştığı denizde. Karşı kıyıya varamayan ölüler.

LAMBA

Lamba odaya ışık saçarken karanlık pencerede bekler sönmesini. Söndürecek olanlarla…

TREN

Düdüğüyle hızı birleştiğinde kayar gider demir rayların üstünden. Güneşi kovalar, karanlık tünellerin içinden geçerek.

FOTOĞRAF

Dört duvar arasında bir odadan, pencereden bakıyorum. Gökyüzünden bulutların geçtiği sokağa. Fotoğraftan.

BENSİZ

Evler sıra sıra, üst üste bindirilen. Aralarında ne gökyüzü, ne yer, ne de ben.

ACI

Acının resmini çekiyorsun, mutluluğun resmini çekeceğine. Makinenle değil, gözlerinle.

ÖLMEZ AĞACI

Zeytindir ölümsüz olan. Yaşamın yemişini veren. ‘Çekirdeğine kadar işlenen.’ Beslenmenin, aydınlanmanın kandili. Hep yanan. Yanacak olan.

BİR TÜRKÜDÜR ZEYTİN

Zeytin, kan dolaşımı gibidir. Acıyı söker, açlığı alır. Uzayıp giden bir türkü olur. Ömür boyu, dilden dile.

YOKYOKSUL

Bunun ayakkabısı yok. Şusu busu… Hiçbir şeyi yok. Yokyoksul.