Üniformalı istemez!

Militarizmin çocuklara benimsetilmesi için büyük çaba gösterilen ABD’de, artık salgın koşulları da bir gerekçe olarak kullanılıyor. ABD’nin güney eyaletlerinden New Mexico’da birçok okulun sınıflarında artık öğretmen yerine üniformalı bir ulusal muhafız var. Ulusal muhafızların okullara girmesini sağlayan kişi Eyalet Valisi Michelle Lujan Grisham.

Vali bu kararına gerekçe olarak COVID-19 salgını ile büyüyen öğretmen açığını gösteriyor. Eyalette var olan öğretmen açığı aslında ABD’deki genel bir sorunu yansıtıyor. Öğretmenlere verilmesi gereken değer verilmiyor. Onlara sağlanması gereken koşul ve olanaklar sağlanmıyor. Emeklerinin karşılığı olarak almaları gereken ücretler de ödenmiyor. Gayet tanıdık bir sorun, değil mi?

Öğretmenlik çekici olmaktan uzaklaştıkça, görece zor koşulların ağır bastığı okullarda ve bölgelerde öğretmen açığı ortaya çıkıyor. Bu açık, salgından etkilenen öğretmenlerin sayısının artmasıyla ve okullarda çalışmanın güçleşmesiyle daha da derinleşti. Yakın dönemde omicron ile salgının yeniden ağırlaşması, öğretmen açığını daha da büyüttü.

Açığın büyümesiyle kimi okulların kapanma noktasına geldiğini açıklayan vali, eyalete bağlı olan kamu çalışanlarını geçici olarak öğretmenlik yapmaya çağırdı. Şubat başında bu çağrıya hızla yanıt verenlerin arasında 80 kadar ulusal muhafız ve epeyce polis bulunuyordu. Valinin bu kararı, büyük medya kuruluşlarının da dikkatini çekti ama hemen hiç eleştirilmedi.

ABD Ulusal Muhafızları ordunun bir uzantısı. Bir yandan Kara Kuvvetleri ve Hava Kuvvetleri için yedek güç sağlamakla görevli olsa da, asıl işlevi bir jandarma gücü gibi ülke içerisinde müdahalelerde bulunmak. Ortaya çıkış nedeni tam da bu. İsyanları ve direnişleri bastırmak. Yani, polisin yetmediği durumlarda “iç güvenlik” sağlamak.

Ulusal Muhafızlar COVID-19 salgını ile birçok eyalette yemek dağıtmak gibi görevlere koşuldu. Ordunun halkla ilişkiler birimleri her seferinde bu görevlerin ne kadar iyi yerine getirildiğini, ne kadar büyük bir kamu hizmeti olduğunu işledi. Ordu ve militarizm olmasa, insanların belki de yemek kuyruklarında olmayacakları, hastanelerin ve okulların ödeneksiz kalmayacağı gibi tartışmalar hiç gündeme gelmedi.

New Mexico’da “gönüllü öğretmen” sıfatı ile sınıflara giren ulusal muhafızlar ısrarla üniforma giyiyorlar. Sivil giyimle gelebilecekleri söylense de, kendilerine üniforma giymeleri gerektiği söylenmiş olmalı. Çocuklar, “asker öğretmen” gibi kavramlar kullanıyorlar.

Üniformalı “gönüllü öğretmen” listesine yazılanların içerisinde öğretmenlikten anlayan, bir sınıfta ne yapılması gerektiğini bilen hiç kimse yok. Örneğin, Los Alamos’da bir laboratuvarda teknisyen olan 25 yaşındaki Alt, yeni göreviyle ilişkili hiçbir deneyimi olmadığını söylüyor. Görevi üstlenmek istemesine neden olarak kardeşinin uzaktan eğitim gördüğü dönemde çektiği zorlukları gösteriyor.

Valinin aldığı kararı destekleyenler arasında okul müdürleri de var. Bunlardan biri olan Mario Vigil, okulların kapandığı dönemlerde yoksulluğun etkisinin daha da ağırlaştığını vurguluyor. Eyalet çocuk yoksulluğu açısından iyi durumda değil. Her beş çocuktan biri açlıkla karşı karşıya. Çocukların okula erişimi, daha iyi beslenmeleri gibi temel gereksinimler açısından da önem taşıyor.

Valinin aldığı kararı yanlış bulanlar ise, yoksulluğun eşitsizlikten kaynaklandığına ve militarizmin var olan adaletsizliklerin bir parçası olduğuna dikkat çekiyorlar. Diğer yandan, New Mexico gibi eyaletler ordu için önemli bir kaynak. Ordu, gelecek kaygısı taşıyan yoksul gençleri kolayca saflarına katabiliyor. Irak ve Afganistan’ın işgali gibi büyük askeri harekatlarda yoksul gençler hep çoğunlukta. Özetle, ordu, parçası olduğu adaletsizlikten beslenerek bu adaletsizliği daha da derinleştiriyor. Yoksul gençleri kolayca emperyalist bir yıkım aracının neferlerine dönüştürüyor.

Bu tablo hem çok acı, hem de çok tanıdık. Çözüm olarak dayatılanlar aslında sorunu gidermiyor, tam tersine pekiştiriyor. Verilmesi gereken yanıt belli. Üniformalı öğretmen kabul edilemez. Polislerin okullara girmesi gibi, askerlerin okullara girmesi de kabul edilemez. Çocuklar hak ettikleri okullara ve öğretmenlere, ancak militarizmden uzaklaşıldığında ulaşabilirler.