Kuşlar yerine

YENİDEN

Öz suyu yürüdü mü dağlara, ovalara, ırmaklara kabarır toprak, serilir deniz, yayılır gök boydan boya. Açan çiçeklerle yeşeren, kuşlarla ötüşen, ırmaklarla akışan güneşin altında. Türküleşen ilkyazla. Yeniden.

ŞİİR KAZANDIRIR

Şiir kazandırır. Savaşınsa kazananı yoktur. Hiçbir zaman da olmayacaktır. Şiir var oldukça. Söylendikçe hep birlikte. Türkülenerek sevdalarla.

İLKYAZ

Salgın bir yandan, savaş bir yandan. Açlıkla yoksulluk diz boyu. Ölüm kalım savaşında herkes. Kaçan kaçana. Yaşam sere serpe yayılıyorken ilkyazla…

HABERSİZ

Ne çiçeklerin açtığından, ne kuşların öttüğünden haberi var kimsenin. Tanklar eziyorken toprağı, bombalar susturuyorken kuşları savaşta.

YAŞAYAN SÖZCÜKLER

Şairler, yazarlar ölmez, sözcükleriyle yaşarlar…

ATEŞ

Ateşe sarıl, yakıcılığına değil yaratıcılığına. Ham demiri çeliğe çeviren ustalığına. Gücünü güneşten alan ısıtıp ışıtan ateşe…

BİZ BİZE

Şairler, yazarlar bizi bize anlatır. Karanlık boğulduğunda doğacak aydınlığın eşitçe paylaşılması için aramızda.

KUŞLAR YERİNE

Yeşil, boz, sapsarı güneş yanığı tarlaların yerini silah fabrikaları aldı. Nükleer atıklarla yandı. Ateş kızılına döndü gökyüzünün mavisi. Alev yağdırıyor kuşlar yerine uçuşan füzeler şimdi.

İLKYAZ GEÇTİ

İlkyazın habercisi ne yağmur yağdı, ne güneş açtı, ne çiçek. Uçuşurken gökyüzünde füzeler. İlkyaz geçti, kuşlar gelmeden.