Gezi’nin 9. yılında bir kez daha: Bu düzen değişmeli

Gezi direnişleri bir gerçeğin altını çizdi. Bu gerçek “devlet” denen aygıtın hangi sınıfın elinde olduğu. Devletin adında ister “demokratik” ister “cumhuriyet” olsun, üretim ilişkileri ve mülkiyet ilişkileri değişmeden bu kavramların içeriğinin de değişmediği gerçeği.

9. yılında Gezi direnişleri bunu göstermiştir.

Gezi direnişlerinde görsellik hafızalara kazınmıştır. Fotoğraf ve videolar her daim bunları hatırlatır. Unutmamak ve unutturmamak adına.

Devlet şiddetini, Gezicilerin mücadelesini, güzel, adil bir düzende adalet ve özgürlük için ütopya denilen “Hayal et imkansızı iste” sloganının altı doldurulmuştu. Yaşananları belgeleyen hafıza kayıtçıları olan belgesel fotoğrafçılar ile ütopyayı inşa etmeye çalışan sanatçılar her an her gün nakış nakış işlediler bu süreci. Hobi olarak fotoğrafa başlayanlar meslek ve sanatçı olarak kalıcılaştı. Geziye katılan herkes birer sanatçı oldu. Sanatın olmazsa olmazı olan yaratıcılık tavan yapmış, Fransalı Sanatçı Daumer’ın söylemiyle “ Aly et. Yıkılacaklar!” sözünü hayata geçirdiler. Geleceğe bir direniş kültürü kaldı. Gezide doğan çocuklar 10 yaşına girdiler.

Gezi günlerinin sıcaklığında çok yazdık, fotoğraflarla gösterdik.

Gezinin yıldönümüne günler kala gelen mahkeme kararları bir kez daha hatırlayıp, hatırlatmamızı körükledi.

Unutulmasın; Yaşananlar yaşanacakların göstergesidir. Despotizim ve otokrasi hiçbir zaman kalıcı olmamıştır. Onlar gidici, Geziciler kalıcıdır.