Mayıs güneşi

GEÇİP GİDERKEN

İnsan gördükleri kadar yaşar, yaşadıkları kadar görür. Geçip giderken bir yolcu gibi. Geriye görülecek çok şey bırakarak.

FIŞKIRMA

Bahar geldi mi kara hindiba sapsarı çiçek açar. Güneşin rengiyle yayılır çayırlara, yol kenarlarına. Kara topraktan fışkırarak. Aydınlıkla.

YENİDEN DOĞUŞ

Güneşin batışı, yeniden doğuşun habercisidir. Karanlığın aydınlığa gebe oluşundan.

BAYRAMSIZ

Güneş çıkmamış. Herkes suskun. Aç mı, tok mu, uykulu mu, uykusuz mu? Belirsiz. Bir karanlıktan ötekine yürürken. Bayramsız.

SIKIŞIKLIK

Sıkıştıkça sıkışıyoruz beton duvarların ortasında. Yol yok ne denize, ne kıra. Gittikçe çoğalan kalabalık arasında.

YANGINDA

Ateş yağıyor, kan fışkırıyor açan bahar çiçekleri üstüne. Meyveleri kanayacak olan çiçeklerin. Yangında.

RESİMLEME

Alanlar, geçmişten günümüze kentin tarihini yansıtır. Kentin toplumsal yaşamının harmanlandığı yerdir. Her gün, her saat, çevresinde uçuşan güvercinlerin kanadını çırpışıyla resimlenir.

ŞİİR AYDINLIĞI

Bir yapının tuğlaları gibi seçerek sözcüklerinizi örersiniz şiirinizi. Şiir, o anda aydınlığa açar kapısıyla pencerelerini.

MAYIS GÜNEŞİ

Açılınca kapılar, pencereler dolacaktır alanlar. Açlığa, yoksulluğa, ölüme direnerek Mayıs güneşi altında.

MAVİSİZ

Dereleri geçtik, ırmakları aştık. Denizi geçiyoruz şimdi. Yüzen ölülerle batıkların arasından. Mavi olmayan.