Farkındalığı benimseyenler

Farkında olmak bilmekle mümkündür. Bilmeyen insan farkında da olmaz. Hayatta birçok şey bilmek ve farkına varmakla ilgilidir.

Sevgili Dilan Marangoz’un “Farkındalığı Benimseyenler” isimli ilk fotoğraf sergisi 11 Haziran Cumartesi günü Ankara Engelsiz Fotoğraf Derneğinde (ENFOD) açılıyor.

Bir portre sergisi. Sergide yer alan portrelerin hepsinin ortak yanı aynı kaderi paylaşıyor olmaları. Kimimizin adını duyduğu ya da duymadığı serebral palsi (beyin felci) hastaları. Hepsinin birbirinden farklı meziyetlerini, umutlarını ve yaşamlarını gösteren bir sergi. Fotoğrafçı Dilan Marangoz da aynı hastalıkla yaşamını sürdüren bir sanatçı. Fotoğrafın olanaklarıyla bir farkındalık yaratmak istemiş. Uzun bir emek sürecinden sonra da bunu başardı. Ankara’da olan veya yolu Ankara’ya düşenlerin izlemelerini öneririm.

Gelelim serginin hikayesine;

Dilan’la beş yıl kadar önce tanıştım. Düşüncelerini fotoğrafla nasıl ifade edebileceğini soruyordu. Uzun bir muhabbetten sonra mutlu bir şekilde ayrılmıştı. Birkaç yıl sonra aradı ve bir projeden bahsetti. Üstelik kolları sıvamış ve uygulamaya da başlamıştı. Değişik yaşlardan serebral hastası ile röportajlar süreci başlamıştı. Gelen fotoğrafların yorumlanması ve seçilmeleriyle sürdü. Yağmur çamur, sıcak soğuk demeden Dilan koşturuyordu. Bu süreci Tanju Akleman’la birlikte sürdürmeye başladık. Proje şekilden şekile döndü. Tanju bir yandan ben bir yandan neyi, nasıl yapmanın derdine düştük. Derken pandemi dönemi araya girdi. Zaman zaman Dilan’ın hevesi kırıldı. Motive ettik, sonunda damıtılmış, sade güzel bir sergi ortaya çıktı.

ENFOD kendisini şöyle tanıtıyor. “2000 yılından bu yana bireysel veya gruplar halinde; çeşitli okul, dernek, özel ve resmi kurumlar bünyesinde engelli ve engelsiz bireylerle yaptığımız fotoğraf ve fotoğraf eğitimi çalışmalarımız, ağustos 2017 tarihinden bu yana, Engelsiz Fotoğraf Derneği adı altında sürdürülmektedir…                                                                                                       Fotoğraf, bireylerin ve ailelerinin yaşama bağlanmasında, yaşama farklı bir göz ile bakmasında ve sosyalleşmesinde oldukça önemli bir araçtır. Bu anlamda çalışmalarımızın temeli  “Engelli ve engelsiz bireylerin fotoğraf üzerinden toplumsal duyarlılıkları artırmak, yaşamın stresinden uzaklaştırmak ve sosyalleşmesini sağlamak” olarak belirlenmiştir. “Derneğimiz; temel fotoğraf semineri ve farklı konularda atölyeleriyle fotoğrafın estetik, felsefi ve sanatsal yönlerine katkı sağlamaktadır.”

Madem azim engel tanımıyordu o halde ENFOD’la ilişki kurulmalıydı dedik. Yıllardır engellilerle fotoğraf çalışmaları ve atölyeleri gerçekleştiren Mebrur Hatunoğlu ve Dernek Başkanı Nilgün Şahin’le konuştuk. Dilan’la tanışmalarını sağladık. Sonrası malum. Bu güzel sergi gerçekleşme yoluna girdi.

Dilan, sosyal medyadan sergi duyurularını yaparken tüm içtenliğini şöyle paylaşıyor; “Tam 3 sene bekledim, emek verdim. Çocukları bekletmeyeyim diye aynı günde üst üste çekimlere gittim. Yağmuru, soğuk algınlığını aldım. Ama çok emek verdim, sabrettim ve bekledim. Hatta “Sergi herhalde iptal oldu” ya da “Boşuna çekim yaptınız” diyenler oldu. Cevabım, sabırlı olun bekleyin ben de beklemedeyim proje üretmek ve onu gerçekleştirmek uzun zaman alır oldu. Ve 3 sene sonra sesim duyuldu, belki de doğru zaman bu zamandı, şimdiydi. Kendi farkındalık dolu yaşamımda olduğu gibi elbet aynı hayatlar vardır ve yaşanılan sıkıntılar da ortaktır diye düşündüm.  Benimle aynı çizgide yaşayan insanlar vardır diyerek çıktığım amaçlarla dolu yolumda beni yalnız bırakmayan siz değerli hocalarım, destekleriniz için teşekkür ederim. Arkadaşlarım, küçük kardeşlerim ve aileleri öncelikle bana inandığınızın için, güvendiğiniz için en önemlisi sabrınız için çok ama çok teşekkür ederim. Güzel gün geldi çattı. O kadar heyecanlıyım ki tarifi yok anlatamıyorum.