Katma değer

TAZELİK

Güneşin sararttığı çimleri yeşile boyuyor park görevlisi. Tazelensin diye. Yeşile boyanırken eli, yüzü, gözü. Kendisi. Tazelenir mi?

GÜNEŞ VURDUKÇA

Arka arkaya açılacak pencereler, kapılar. Bir bahar, bir şenlik sokaklar, meydanlar. Güneş vurdukça camlara her sabah.

YERLİ YERİNDE

Ağaç, yayar dalını, yaprağını. Gölge verir. Meyvesi, esintisi cabası. Üstünde kuşlar cıvıldar sabahları. Kelebekler uçar altında. Kalırsa yerinde. Her şey, duruyorsa yerli yerinde.

SABAH DÜŞÜ

Günlük güneşlik bir sabaha uyandığında bahçeye çık, havayı kokla. Dön dolaş sokakları. Kızarmış ekmek kokuları, bardakları şıngırdatan çay kaşıklarının çalınışı. Açık pencerelerden. Selâmlaşarak gelip geçenlerle. Kediler, köpekler, kargalar, güvercinler, serçeler, karıncalar, kelebeklerle birlikte. Akşam olmadan.

SORDUM SARI ÇİÇEĞE

Yıkıntıdaki molozların arasından fışkıran yeşil yapraklı karahindibanın güneş rengi sarı çiçeğine neden akşamın sabaha dönüşmediğini sorsam cevap verebilir mi?

KATMA DEĞER

Biri bir şiir söyler. Bir türkü dolaşır. Kim bilir nerede, ne zaman? Kalabalığı dolanır. Ses katar, sesimize…

DÜŞTEN GERÇEĞE

Bir deniz kıyısı, sonsuz ufuklar bir düş olsun sana. Düşler doğuran. Uyansan da…

PERDELER AÇILSIN

Perdeleri kıpırdatıyor her sabah. Işık mı, rüzgâr mı? İkisi birden ya da. Açılınca perdeler gökyüzü doluyor odalara. Kapanmasa perdeler gökyüzüyle kalıyor evler akşama.